Śpiewnik kościelny/Msza II

Msza II

MSZA II.

Na Introit.

$\relative c'{ \clef tenor \key f \major \autoBeamOff \once \override Rest #'transparent = ##t r2 \once \override Rest #'transparent = ##t r4 \stemDown c4 | c4. a8 c[ bes] a[ g] | f[ a] g4 r4 d' | c d8[ bes] a4 g | \stemUp f2 r4 \stemDown c'4 | c4. a8 c[ bes] a[ g] | f[ a] g4 r4 f' | e f8[ d] c4 b | c2 r4 c4 | c4. bes8 a4 c | c8[ a] bes4 r4 g | a8[ c] e4. a,8 a4 | \stemUp g2 r4 f4 | f4. a8 a4. \stemDown c8 | c[ d] d2 c8[ bes] | a4 bes8[ g] \stemUp f[ g] g4 | f2 r4 \once \override Rest #'transparent = ##t r4 \bar "." } \addlyrics{ \small { Z_po -- ko -- rą u -- pa -- da -- my, przed to -- bą o Bo -- że; Niech nas gdy ci śpie -- wa -- my, twa ła -- ska wspo -- mo -- że: Przyj -- mij od nas ła -- ska -- wie, pod czas tej o -- fia -- ry, Zło -- żo -- ne ku twej sła -- wie, wraz z_nią w_pie -- niach da -- ry. } }$

[314]Skan zawiera nuty.

Z pokorą upadamy, przed tobą o Boże;
Niech nas gdy ci śpiewamy, twa łaska wspomoże:
Przyjmij od nas łaskawie, pod czas tej ofiary,
Złożone ku twej sławie, wraz z nią w pieniach dary.

Dniem przed swą śmiercią srogą, Syn Boga jedyny
Chrystus, chcąc zgładzić drogą swą krwią ludzkie winy;
W Wieczerniku się stawił z uczniami pospołu;
Chleb, wino błogosławił, mówiąc im u stołu:

Bierzcie i pożywajcie to jest Ciało moje;
To krew moja, tą dajcie karmić dusze swoje:
To ciało za lud będzie okrutnie zmęczone;
Tą krwią wylaną, wszędzie dusze odkupione.

O Panie! tę ofiarę świętą, przyjmij mile;
Oddal za grzechy karę, daj swobodne chwile:
Wszak ci już nie zwierzęta ofiarujem Boże;
Lecz Jezusa co pęta niewoli znieść może.

Na Gloria.

Chwała Bogu, cześć, dzięki, od wszego stworzenia;
Moc Boskiej jego ręki, daje znak zbawienia:
Pokój głosi ten w skutku, byśmy trwale mieli;
I tobie bez trwóg, smutku, służyli weseli.

Baranku Boży Panie, który ludzkie złości
Gładzisz, oddal karanie, skłoń się do litości.
Miłości niepojęta Duchu święty Boże!
Prosim, twa łaska święta, niech nam dopomoże.

Przed Ewangeliją.

Ewangelija cała z ust boskich pochodzi;
Ta ludziom światło dała, ta nas Bogu rodzi:
Bóg sam naukę daje który nie omyla,
Iż się szczęśliwym staje kto do niej przychyla.

Te słowa ukazują nam drogę do nieba,
Te i ścieszki prostują klóremi iść trzeba.
Panie spraw! niech je mamy w sercu w pamięci,
Abyśmy w nieba bramy zostali przyjęci.

[316]

Na Credo.

Wierzę w Boga jednego Stwórcę nieba, ziemi,
Ojca wszechmogącego, co rządzi wszystkiemi:
W Jezusa Syna jego, który dla zbawienia
Ludu, z Ducha świętego nad bieg przyrodzenia;

Począł się i narodził z Maryi Dziewice,
Nauczając obchodził miast i wsiów ulice.
Za nas ukrzyżowany, umarł jako znamy;
I w grobie pochowany, zstąpił w piekłów bramy.

{\Big \}}

Klęcząc.

Zmartwychwstał dnia trzeciego, w Niebie na prawicy
Siadł w chwale Ojca swego, potem z tej stolicy,
Przyjdzie zmarłych i żywych, sądzić ostatecznie,
Nadgrodzi sług prawdziwych, złych ukarze wiecznie.

Wierzę w Ducha świętego; jeden kościół święty,
Który od Najwyższego Pasterza jest wzięty:
I świętyeh obcowanie, grzechów odpuszczenie,
Ciał ludzkich zmartwychwstanie, życia wieczne mienie.

Na Offertorium.

Przyjmij Panie łaskawy Ofiary złożone,
To wino i chleb prawy od ciebie stworzone;
Aby w twe święte Ciało i krew przemienione,
Żywym, zmarłym, zjednało na wieki obronę.

Myśl, wolą, serca tobie i dusze dajemy;
Rządź niemi w każdej dobie, dopóki żyjemy:
Abyśmy należycie twe prawa pełnili,
Bez grzechu wiodąc życie, Nieba dostąpili.

Wszystko co tylko mamy i co mieć możemy;
Od ciebie to być znamy, tobie oddajemy.
Spuszczaj rosę na ziemię, z twojej opatrzności;
Błogosław ludzkie plemię, udziel mu żyzności.

[317]

Na Sanctus.

Do Boga nasze głosy niechaj się podnoszą;
I trzykroć pod Niebiosy z Aniołami głoszą:
O święty , święty, święty! Zastępów nasz Boże!
Lud do wiary przyjęły, niech cię czcić pomoże.

Byśmy potem społecznie, cześć i chwałę dali;
Z miłości tobie wiecznie, Hosanna śpiewali:
A kto w twe Imie Panie, do ciebie się spieszy;
Niech szczęśliwym zostanie, i z tobą się cieszy.

Po Podniesieniu.

Dajemy w tym momencie, Bogu prawdziwemu
Pokłony, w Sakramencie dziwnie zakrytemu:
Wzrok, smak i dotykanie, w tobie się omyla;
Słów tylko twych słuchanie w wierze nas posila.

Na krzyżuś Bóstwo twoje ukrył, tu i ciało
Taisz przed nami swoje, które tam wisiało:
Ten cud któryś z miłości uczynił dla ludzi,
Nech do dzięk i wdzięczności, serca nasze wzbudzi.

O Jezu dobry Panie! dla ludu grzesznego,
Niech Krew twa łaźnią stanie, zmyje grzech każdego:
Tu zakrytego ciebie, pokornie błagamy;
Daj, niech cię jawnie w niebie, wszyscy oglądamy.

Na Agnus.

Cud się wielki przed nami chrześcijanie staje,
Pod chleba przymiotami, Pan nam siebie daje:
Tu Ciało ubóstwione, Krew Jezusa żywa,
Na Ołtarzu złożone tai i ukrywa.

Jezu Baranku Boży! któryś ludzkie winy
Zgładził; niech w nas pomnoży ten pokarm jedyny,

Łaski twe, byśmy jego godnie używali,
I ciebie Pana swego, tem więcej kochali.

Wszakże nas wiara uczy, że ten pokarm święty,
Ciało i duszę tuczy, nabożnie przyjęty;
Utwierdza nas w cnot woni, błogosławi sprawy,
Od śmierci wiecznej broni, sąd jedna łaskawy.

Dla czego niech ci będzie Jezu dobry Panie
Cześć, chwała, od nas wszędzie, żeś nam w nędznym stanie,
Dał krew twoją i ciało, dziwnie tu zakryte;
Aby nam życie dało, w radości obfite.

Wzbudź w nas mocne pragnienie tego Sakramentu,
Gdy z ciałem rozłączenie nastąpi, momentu
Pozwól, by uwolnieni od wszelakiej winy,
Zostali przeniesieni, w niebieskie krainy.

Na przeżegnanie.

Gdyśmy już wysłuchali, Mszy świętej o Boże!
Niech lud który cię chwali, twa łaska wspomoże:
Błogosław nam łaskawie, przyjmij tę ofiarę,
Ku twej większej czci, sławie, oddal od nas karę.

Niech nie znamy dnia tego, nieprzyjaciół mocy
Szkodliwej, broń od złego i dodaj pomocy;
Odpuść nam nasze winy, gdy staniem przed tobą,
Boże w Trójcy jedyny! daj nam mieszkać z sobą.

Skan zawiera grafikę.

Tekst lub tłumaczenie polskie jest własnością publiczną (public domain), ponieważ prawa autorskie do niego wygasły (expired copyright).