| I.
|
Wiatr w pożółkłych huczy drzewach
|
| II.
|
Cóż, że jestem dziś samotny
|
| III.
|
Pełzam nieraz, jak gadzina
|
| IV.
|
W blaskach świtu duch młodości
|
| V.
|
Śnie młodości! przez szarugi
|
| VI.
|
Dmij, wichuro! Z zwiędłych koron
|
| VII.
|
Trubadurem być? U pańskich
|
| VIII.
|
Pieśni nasza! Niespożyta
|
| IX.
|
Cóż, że będzie ci złorzeczył
|
| X.
|
Pieśni nasza! Smętno tobie
|
| XI.
|
My — przeżyci?... My, jak kwiaty
|
| XII.
|
Powiadają, że w nas niema
|
| XIII.
|
Marny tłumie! Zasłuchany
|
| XIV.
|
Ziemio, droga rodzicielko
|
| XV.
|
Wstań, orkanie! Wstań, orkanie
|
| XVI.
|
Oto dusza ma, jak więzień
|
| XVII.
|
Cud nad cudy! Wielkie widmo
|
| XVIII.
|
Patrzy dusza osłupiała
|
| XIX.
|
I, porwana pieśnią życia
|
