[549]
(Lauda Sion.)
Chwal Syonie Zbawiciela,
Pasterza, prowadziciela,
Rytmami i pieniami.
Ile zdołasz, wielbij śmiały,
Bo większy nad wsze pochwaly,
Nie wystarczysz chwałami.
Chwały pochop osobliwy,
Chleb żywiący i sam żywy,
Dzisiaj iest do wsławienia;
Który przy świętéj wieczerzy,
Za pokarm dwunastu bierze
Uczniów bez wątpienia.
Bądź zupełna czci, bądź brzmiąca,
Bądź rozkoszna, bądź zdobiąca,
Myśli uweselenie:
Bo dzisiaj dzień uroczysty,
W który bierze ten stół czysty,
Pierwsze ustanowienie.
[550]
Na ten stół nowy król stawa,
Nowa Pascha, nowe prawa,
Obrząd dawny skończony.
Przed nowością dawność znika,
Cień się przed prawdą umyka,
Mrok światłem rozpędzony.
Co w wieczerzy Chrystus sprawił,
To czynić rozkaz zostawił
Nam dla swojéj pamięci.
Wiedząc święte ustawienie,
Chleb i wino na zbawienie,
W Hostyi nam się święci.
U chrześcian ta nauka,
Iż się w ciało chleba sztuka,
Wino zaś w krew przemienia:
Coć pojąć, wiedzieć z trudnością,
To stwierdzasz wiary żywością,
Wbrew prawom przyrodzenia.
Pod różnemi postaciami,
Znaki tylko nie rzeczami,
Wybór rzeczy tajony:
Ciało karmi, krew napawa,
Cały Chrystus w nich zostawa,
W dwóch postaciach złączony.
Od biorących nieskrajany,
Niezdwojony, niezłamany,
W całości pożywany:
Czy jeden, czy tysiąc bierze,
Ów i tamci w jednéj mierze,
A rozchód nieprzebrany.
Biorą dobrzy, ladajacy,
W szczęściu przecie są dwojacy,
Życia lub potępienia,
Śmiercią jest złym, dobrym życiem,
[551]
Uważ, choć równém zażyciem,
Jak są różne skończenia.
Więc w złamanym Sakramencie,
Niewątpliwe bierz pojęcie,
Iż tyle w cząsteczce bywa,
Ile cały zakrywa.
Nie ma rzecz złamania szlaku,
Gdyż się tylko dzieje w znaku,
Przez co w istności postaci,
Znaczony nic nie traci.
Oto chleb Anielski żywy!
Podróżnych pokarm prawdziwy,
Chleb synom na pokarm dany,
Nie ma być psom miotany,
W obrazach dawniéj wytknięty,
Gdy Izaak miał być ścięty,
Baranka jeść kazano,
Mannę ojcom zsyłano.
Cny Pasterzu! chlebie prawy!
Jezusie! bądź nam łaskawy.
Ty nas paś, ty nas miéj w pieczy,
Ty naś[1] domieść w saméj rzeczy,
Dóbr w królestwie żyjących.
Któryś jest wszystko mogący,
Tu nas śmiertelnych żywiący,
Tam nas u twojego stołu,
Współdziedzicami pospołu,
Spraw w niebie królujących.
|
