Biblia Gdańska/Księgi Iozuego 5

[252]

ROZDZIAŁ V.

 I. Chananeyczycy strachaią się Izraelitów 1. II. Iozue tych, którzy się po wyściu z Egiptu zrodzili, obrzezać kazał 2 — 9. III. Tam téż Paschę obchodzą 10. 11. IV. manna padać przestała, 12. V. a Iozuemu się Pan Chrystus ukazał 13 — 15.

I stało się, gdy usłyszeli wszyscy Królowie Amorreyscy, którzy mieszkali za Iordanem ku zachodowi, i wszyscy Królowie Chananeyscy, którzy mieszkali nad morzem, że wysuszył Pan wody Iordańskie przed syny Izraelskimi, aż się przeprawili, upadło serce^[1] ich, tak iż nie został więcéy w nich duch przed oblicznością synów Izraelskich.
 II. 2. Onegoż czasu rzekł Pan do Iozuego: Uczyń sobie noże ostre, a znowu obrzeż syny Izraelskie powtóre.
 3. I uczynił sobie Iozue noże ostre i obrzezał syny Izraelskie na pagórku nieobrzezek.
 4. A tać była przyczyna, dla czego ie obrzezał Iozue: Wszystek lud, który wyszedł z Egiptu, płci męskiéy, wszyscy mężowie woienni, pomarli byli na puszczy, w drodze, gdy wyszli z Egiptu.
 5. Bo obrzezan był wszystek on lud, co wyszedł; ale wszystek lud, który się zrodził na puszczy, w drodze po wyściu z Egiptu, nie był obrzezany.
 6. (Albowiem^[2] przez czterdzieści lat chodzili synowie Izraelscy po puszczy, aż poginął wszystek on naród mężów woiennych, którzy byli wyszli z Egiptu, którzy nie słuchali głosu Pańskiego, którym^[3] przysiągł Pan, iż im niemiał okazać ziemi, o którą przysiągł Pan oycom ich, iż nam ią dać miał, ziemię opływaiącą mlekiem i miodem.)
 7. Ale^[4] syny ich, które wystawił na mieysca ich, te obrzezał Iozue, bo byli w nieobrzezce; bo ich nie obrzezano w drodze.
 8. A gdy iuż wszystek lud był obrzezany, mieszkał na mieyscu swém w obozie, aż się wygoili.
 9. Potym rzekł Pan do Iozuego: Dzisiam ziął pohańbienie Egipskie z was; i nazwano imię mieysca onego Galgal, aż do dnia tego.
 II. 10. Tedy położyli się obozem synowie Izraelscy w Galgal, a obchodzili święto prześcia^[5] czternastego dnia miesiąca w wieczór na polach Ierycha.
 11. I iedli z urodzaiów onéy ziemi nazaiutrz po święcie prześcia chleby przaśne, i kłosy prażone onegoż dnia.
 III. 12. I przestała manna nazaiutrz, gdy poczęli ieść zboża onéy ziemi; i niemieli więcéy synowie Izraelscy manny, ale iedli z urodzaiów ziemi Chananeyskiéy onegoż roku.
 IV. 13. I stało się, gdy Iozue był u Ierycha, że podniosł oczu swych a^[6] uyrzał, a oto mąż stał preciwkoprzeciwko niemu, maiąc miecz swóy dobyty w ręce swéy; i przystąpiwszy do niego Iozue, rzekł mu: Z naszychżeś ty, czy z nieprzyiaciół naszych?
 14. A on rzekł: Nie; alem Ia Hetman^[7] woyska Pańskiego, terazem przyszedł. Tedy upadłszy Iozue obliczem swém na ziemię, pokłonił się, i rzekł mu: Cóż Pan móy mówi do sługi swego?
 15. I rzekł Hetman woyska Pańskiego do Iozuego: Zzuj^[8] obuwie twoie z nog twoich, bo mieysce, na którém stoisz, święte iest; i uczynił tak Iozue.

1. Ioz. 2, 9. 10. 11.
2. 4 Moy. 14, 33. r. 32, 13. 5 Moy. 2, 7. r. 8, 2. r. 29, 5.
3. 4 Moy. 14, 22. 23.
4. 4 Moy. 14, 31.
5. 2 Moy. 12, 18. 2 Moy. 23, 5. 4 Moy. 6, 3.
6. 1 Moy. 32, 28. 30.
7. 5 Moy. 7, 21. Dan. 12, 1.
8. 2 Moy. 3, 5.

Ioz 4

Ioz 5

Ioz 6