Biblia Gdańska/Księgi Iozuego 7

[254]

ROZDZIAŁ VII.

 I. Achan wziął nieco z rzeczy przeklętych 1. II. dla czego lud porażon u Hay 2, 5. III. Iozue Pana się o to radzi 6 — 9. IV. Pan przyczynę porażki, rzecz z przeklęctwa wziętą pokazawszy 10 — 12. V. przez los złodzieia szukać i spalić kazał 13 — 15. VI. Iozue Achana winnym znalazłszy, ukamionować, a potym ze wszystkiém, co miał, spalić rozkazuie, 16 — 26.

Ale zgrzeszyli synowie Izraelscy przesztępstwemprzestępstwem przy rzeczach przeklętych; albowiem^[1] Achan, syn Charmiego, syna Zabdy, syna Zare z pokolenia Iuda, wziął nieco z rzeczy przeklętych; zaczym zapalił się gniew Pański przeciw synom Izraelskim.
 II. 2. Bo gdy posłał Iozue kilka mężów z Ierycha do Hay, które było blisko Betawen na wschód słońca od Bethel, i rzekł do nich, mówiąc: Idźcie, a wyszpieguycie ziemię; tedy szedłszy oni mężowie, wyszpiegowali Hay.
 3. A wróciwszy się do Iozuego, rzekli mu: Niech nie ciągnie wszystek lud; około dwu tysięcy mężów, albo około trzech tysięcy mężów niech idą, a zburzą Hay; nie trudź tam wszystkiego ludu, bo ich tam trocha.
 4. Poszło tedy około trzech tysięcy mężów z ludu, i uciekli przed mężami z Hay.
 5. A porazili z nich mężowie z Hay około trzydziestu i sześci mężów, goniąc ie od bramy aż do Sabarym, a porazili ie, gdy uciekali z góry, i dla tego rozpłynęło się serce ludu, i było iako^[2] woda.
 III. 6. Tedy rozdarłszy Iozue odzienie swoie, upadł twarzą swoią na ziemię przed skrzynią Pańską, a leżał aż do wieczora, on i starsi Izraelscy, posypawszy prochem głowy swoie.
 7. Zatym rzekł Iozue: Ach! Panie Panuiący, przeczżeś przeprowadził lud ten za Iordan, abyś nas podał w rękę Amorreyczyka na wytracenie? O byśmy byli raczéy mieszkali za Iordanem!
 8. O Panie, cóż rzekę, ponieważ podawa Izrael tył nieprzyiaciołom swoim?
 9. Bo usłyszawszy Chananeyczycy, i wszyscy obywatele téy ziemi, obtoczą nas zewsząd, a wytracą imię nasze z ziemi. I cóż to uczynisz imieniowi twemu wielkiemu?
 IV. 10. Tedy rzekł Pan do Iozuego: Wstań; przeczżeś upadł na oblicze twoie?
 11. Zgrzeszył Izrael, i przestąpili przymierze moie, którem im przykazał; albowiem wzięli z rzeczy przeklętych, a ukradli ie, i skłamali, i schowali ie między naczynie swoie.
 12. A dla tegoć synowie Izraelscy nie będą się mogli ostać przed nieprzyiacioły swymi, tył będą podawali nieprzyiaciołom swym, bo się zmazali rzeczą przeklętą; nie będę więcéy z wami, ieźli nie wykorzenicie przeklęctwa tego z pośrzodku was.
 V. 13. Wstań, poświęć lud, i rzecz: Poświęćcie się na iutro; bo tak mówi Pan, Bóg Izraelski: przeklęctwo iest w pośrzodku ciebie,^[3] Izraelu; nie ostoisz się przed [255]nieprzyiacioły twymi, aż odeymiecie przeklęctwo z pośrzodku siebie.
 14. A tak przystąpicie rano według pokoleń waszych; a pokolenie, które okaże Pan, przystąpi według familii; a familia, którą okaże Pan, przystąpi według domów, a dom, który okaże Pan, przystąpi według osob.
 15. A kto będzie naleziony w przeklęctwie, będzie spalony ogniem, on, i wszystko, co iego iest, dla tego że przestąpił przymierze Pańskie, a dopuścił się niegodnéy rzeczy w Izraelu.
 IV. 16. Przetoż wstawszy Iozue rano, rozkazał przystępować Izraelowi według pokoleń ich; znalazło się pokolenie Iuda.
 17. I kazał przystąpić familii Iuda, i znalazła się familia Zare, i kazał przystąpić familii Zarego według osob, i znalazł się dom Zabdy.
 18. I kazał przystąpić domowi iego według osob, i znalazł się Achan, syn Charmiego, syna Zabdy, syna Zare, z pokolenia Iuda.
 19. I rzekł Iozue do Achana: Synu móy, day proszę chwałę Panu, Bogu Izraelskiemu, i wyznay przed nim, a oznaymiy^[4] mi proszę, coś uczynił, nie tay przedemną.
 20. Tedy odpowiedział Achan Iozuemu, mówiąc: Zaprawdę, iam zgrzeszył Panu, Bogu Izraelskiemu, tak a tak uczyniłem.
 21. Widziałem między łupy płaszcz Babyloński ieden piękny, i dwieście syklów śrebra, i pręt złoty ieden, pięćdziesiąt syklów ważący, i pożądałem tego, i wziąłem to, a oto, te rzeczy są zakopane w ziemi, w pośrzod namiotu męgo, a śrebro pod nimi.
 22. Tedy posłał Iozue posły, którzy bieżeli do namiotu, a oto te rzeczy były skryte w namiecie iego, a śrebro pod nimi.
 23. A wziąwszy ie z namiotu przynieśli ie do Iozuego, i do wszystkich synów Izraelskich, a położyli ie przed obliczem Pańskiém.
 24. A tak wziąwszy Iozue, i wszystek Izrael z nim, Achana, syna Zarego, i śrebro, i płaszcz, i pręt złoty, i syny iego, i córki iego, i woły iego, i osły iego, i owce iego, i namiot iego, i wszystko co miał, wywiedli ie na dolinę Achor.
 25. I rzekł Iozue: Przeczżeś nas potrwożył? niechże cię téż Pan zatrwoży dnia tego. I ukamionował go wszystek Izrael,^[5] spalili ie ogniem, ukamionowawszy ie kamieńmi;
 26. Potym wystawili na nim wielką kupę kamieni, która trwa aż do dnia tego. I odwrócił się Pan od gniewu zapalczywości swoiéy; przetoż nazwane iest imię mieysca onego dolina Achor aż do dnia dzisieyszego.

1. 5 Moy. 7, 25. 1 Kron. 2, 7. Ioz. 22, 20.
2. Ps. 22, 15.
3. 5 Moy. 13, 17.
4. 2 Sam. 14, 43.
5. Ioz. 7, 15.

Ioz 6

Ioz 7

Ioz 8