Biblia Gdańska/Pieśń nad pieśniami Salomonowa 7
I. Ozdobe i zacność kościoła swego Chrystus Pan zaleca 1 — 9. II. Kościół uprzeymą chęć swą Chrystusowi oświadcza, i z nim bydź pragnie 10 — 13.
O iako piękne są nogi[1] twoie w trzewikach, o córko książęca! Opasanie biódr twoich są iako zawieszenia, ręką dobrego rzemieślnika urobione.
2. Pępek twóy iako czasza okrągła, która nie iest bez napoiu; brzuch twóy iest iako brog pszenicy osadzony liliami.
3. Obie piersi[2] twoie są iako dwoie bliźniąt młodych sarniąt.
4. Szyia[3] twoia iako wieża z kości słoniowych; oczy twoie iako sadzawki w Hesebon podle bramy Batrabin; nos twóy iako wieża na Libanie, która patrza ku Damaszkowi.
5. Głowa twoia na tobie iako Karmel, a włosy głowy twoiéy iako szarłat. Król widząc cię byłby iako przywiązany na gankach swoich.
6. O iakożeś piękna, i iako wdzięczna, o miłości przeroskoszna!
7. Ten twóy wzrost podobny iest palmie, a piersi twoie gronom.
8. Rzekłem: Wstąpię na palmę, dosięgę wierzchów iéy. Niechayże mi tedy będą piersi twoie iako grona winne, a wonność nozdrzy twoich iako iabłek wonnych;
9. A usta twoie iako wino wyborne, które na prost bardzo mile płynie i sprawuie, że mówią wargi śpiących.
II. 10. Iam iest miłego[4] mego, a do mnie iest żądza iego.
11. Przyidź, miły móy! wynidziemy na pole, a przenocuiemy we wsiach.
12. Rano wstaniemy do winnic, oglądamy, ieźli kwitnie winna macica, ieźli się zawięzuią gronka, kwitnąli iabłka granatowe; tamci oświadczę miłości moie.
13. Polne iabłuszka wydały wonność swoię, a przede drzwiami naszemi są wszystkie owoce wdzięczne nowe i stare, którem tobie, miły móy! zachowała.
 Pnp 6 |
Pnp 7 | Pnp 8  |
|