Biblia Gdańska/Pieśń nad pieśniami Salomonowa 4


Biblia Gdańska - Stary Testament - Pieśń nad pieśniami Salomonowa

1 - 2 - 3 - 4 - 5 - 6 - 7 - 8


ROZDZIAŁ IV.


I. Chrystus zaleca zacność kościoła swego; wysławia iego wiarę i owoce iéy 1 — 14. II. Kościół uznawaiąc, co ma od Chrystusa, sobie go przytomnego mieć żąda 15. 16.
O iakoś ty[1] piękna, przyiaciołko moia! o iakoś ty piękna! Oczy twoie[2] iako oczy gołębice między kędzierzami twymi; włosy[3] twoie iako trzoda kóz, które widać na górze Galaad.
2. Zęby twoie iako stado owiec iednakich, gdy wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwoygu, a niepłodnéy niemasz między nimi.
3. Wargi twoie iako sznur karmazynowy, a wymowa twoia wdzięczna; skronie twoie między kędzierzami twymi są iako sztuka iabłka granatowego.
4. Szyia twoia iako wieża Dawidowa z obronami wystawiona, w któréy tysiąc tarczy wisi, i wszystka broń mocarzów.
5. Obie piersi[4] twoie iako dwoie bliźniąt sarnich, które się pasą między liliami;
6. Ażby się okazał ten dzień, a cienie przeminęły, wnidę na górę myrry, i na pagórek kadzidła.
7. Wszystkaś ty iest piękna, przyiaciołko moia! a zmazy[5] niemasz na tobie.
8. Póydziesz ze mną z Libanu, o oblubienico moia! ze mną z Libanu póydziesz, a poyrzysz z wierzchu góry Amana, z wierzchu góry Sanir i Hermon, z iaskiń lwich, i z gór lampartowych.
9. Uięłaś serce moie, siostro moia, oblubienico moia! uięłaś serce moie, iedném okiem twoiém, i iedném łańcuszkiem na szyi twoiéy.
10. O iakoż są ucieszne miłości twoie, siostro moia, oblubienico moia! O iako daleko zacnieysze miłości twoie, niż[6] wino, a wonność maści twoich nad wszystkie rzeczy wonne!
11. Plastrem miodu opływaią wargi twoie, oblubienico moia! miód i mleko pod ięzykiem twoim, a wonność szat twoich, iako wonność Libanu.
12. Ogrodem zamknionym iesteś, siostro moia, oblubienico moia! źrzódło zamknione, zdróy zapieczętowany.
13. Szczepki twoie są sadem iabłek granatowych z owocem wdzięcznym cyprysu i szpikanardu;
14. Szpikanardu, i szafranu, kassyi, i cynamonu ze wszystkiemi drzewy kadzidło przynoszącemi; myrry, i aloesu ze wszystkiemi osobliwemi rzeczami wonnemi.
II. 15. O źrzódło ogrodne, zdroiu wód żywych, które płyną z Libanu!
16. Powstań wietrze północny, a przyidź wietrze z południa, przewiéy ogród móy; niech płyną wonności iego, niech przyidzie miły móy do ogrodu swego, a niech ie rozkoszne owoce swoie.





 Pnp 3 Pnp 4 Pnp 5