Biblia Królowéj Zofii/Rut

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Biblia Królowéj Zofii
Wydawca	Nakładem ks. Jerzego Henryka Lubomirskiego
Data powstania	XV w.
Data wyd.	1871
Druk	Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich
Miejsce wyd.	Lwów
Tłumacz	zbiorowy
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[224]

RUT.

I.

^[1] e dnyoch só̗dzey genego, tedi gdisz só̗dza nad ludem bil, sstal syó̗ glod w zemy. Przenszeto wiszedl czlowyek s Bethlema ludowa do kraia Moabskego, chczó̗cz tam podrosznykem bicz s swó̗ zonó̗ a se dwyema sinoma. Temu dzano Elymelech, a zenye gego Noemy. Dwa sini gego, geden Maalon, a drugy Telyon*, Ewfrateyscy s Bethlema ludowa. A wszedszi do kraia Moabskego, tam bidlyly. Y umarl Elymelech, mó̗sz Noemy, a ostała sama s sini. Y poió̗lasta sobye szoni Moabycske, z nychsze gena rzeczona Orffa, a druga Ruth. Y bily tam dzesyó̗cz lyat, a obasta umarla, Maalon y Telyon. y ostala szona syrotó̗ po dwu sinu y po mó̗szu. A wstawszi, chczó̗cz do swey wloscy gydz s obyema nyewyastama$||$^[a] s kraia Moabskego, bo bila usliszala, isze wezrzal bog na swoy lyud, a dal gym pokarm: a tak wiszla s myasta swego pó̗tnycstwa s obyema nyewyastama, a iusz na drodze só̗cz, chczó̗cz syó̗ wrocycz do zemye ludowi, rzekla k nyma: Gydzta do domu swey macyerze, uczin s wama pan mylosyerdze, iakosta wi uczinyle s umarlimy y se mnó̗. Day wama nalescz pokoy w domyech tich mó̗szow, gysz syó̗ wama dostanó̗. Y poczalowala ge. A onye wznyozwszi glos, poczó̗lesta plakacz, rzekó̗cz: S tobó̗ poydzewye k twemu lyudu. Gymsze ona ot- [225]powye: Wroczta syó̗, dzewki moge. przecz gydzeta se mnó̗? nye mamcy wyó̗cey sinow w mem szywocye, nye domnymayta syó̗, bista mogle se mnye wyó̗cey mó̗sze myecz. Wroczta syó̗, dzewki moabycske, y odidzyta, bo iuszem staroscyó̗ nawyedzona, any sposobyona ku prziwyó̗zanyu malszenskemu. Bo acz bich mogla teyto noci poczó̗cz sini y porodzicz, a wi chcyele czekacz, doió̗dbi nye wirozli z dzecynskich lyat: drzewyey bó̗dzeta babye, nyszly swadzbi s nymy doczekacye. Nyechayta, proszó̗, dzewki me. bo wasz smó̗tek wyó̗cey myó̗ mó̗cy a ucyó̗sza, a wiszla gest ró̗ka bosza przecywo mnye. A onye wznyoszi* glos, wtore poczó̗lesta plakacz. Orffa czalowawszi swyekrew, wrocy syó̗. ale Ruth dzerszala syó̗ swyekrwye swey. Geysze rzecze Noemy: Tocz syó̗ wrocyla rodziczka twa k lyudu swemu y k swim bogom, gydzi s nyó̗. Ona otpowye: Nye przecyw my syó̗, bich cyebye ostala y odeszla, dokó̗dkoly syó̗ obrocysz, poydó̗ s tobó̗, a gdzesz ti bidlycz bó̗dzesz, y ia spolu bidlycz bó̗dó̗ s tobó̗. Lyud twoy, lyud moy, bog twoy, bog moy. a ktora cyó̗ zemya przymye umarló̗, w teysze y ia umró̗, a tu uczinyó̗ sobye myasto pogrzebne. To my bosze day, a to my uczin, isze gena szmyercz myó̗ s tobó̗ rozdzely. A to uzrzawszi Noemy, isze zatwardzalim umislem Ruth bila syó̗ uparla s nyó̗ gydz: wyó̗cey gey nye bronyla, any syó̗ wrocycz zasyó̗ radzila. Y bralesta syó̗ spolu, prziszlasta* do Bethlema. A gdisz w myasto weszlesta, richla nowyna syó̗ roznyosla, ysze mowyli nyewyasti: to gest ta Noemy. Gym ona otpowyedzala: Nye wziwaycye myó̗ Noemy, to gest krasna, ale wziwaycye myó̗ Amara, to gest gorzka, bo gorzkoscy myó̗ napelnyl barzo wszechmogó̗ci. Wiszlam bila pelna, a proznó̗ myó̗ naw$||$rocyl pan. Przeto przecz myó̗ zowyecye Noemy, ió̗sz pan ponyzil y zamó̗cyl wszechmogó̗ci? Przeto prziszla Noemy s Ruth Moabskó̗, s swó̗ nyewyastó̗, s zemye swego pó̗tnyczstwa, a wrocyla syó̗ do Bethlema, gdisz ió̗czmyen pyrwi znó̗.

II.

I bil mó̗sz, rodzicz Elymelechow, czlowyek moczni a wyelykego gymyenya, ymyenyem Boos. Y rzekla Ruth Moabytska ku swey swyekrwy: Kaszeszly, poydó̗ na pole, a bó̗dó̗ klosi zbyracz, gysz padaió̗ z ró̗ku zenczow, gdzeszkoly naydó̗ przyiaszn myloscywego gospodarza. Iazto^[2] ona otpowye: Gydzi, ma dzewko. A tak obszedszi*, zbyrala klosi na zad po zenczoch. Y przigodzilo syó̗, isze to pole myalo pana Booz, gen bil z rodu Elymelechowa. A tedi on gydó̗cz s Bethlema, rzecze ku zenczom: Bog s wamy! Ony otpowyedzely: Poszegnay cyebye pan. Y rzecze Booz ku przistawowy, gen za zenci stal: Czyia gest to dzeweczka? Gen otpowyedzal: Ta gest Moabitska, iasz prziszla s Noemy s kraia Moabytskego, a prze (?) prosyla^[3], abi [226]klosi zbyrala, gisz ostawaió̗, chodzó̗cz za zenci. ot iutra asz do nynyeyszego czasu stoy na polyu, nygdzey syó̗ do domu nye wraczaió̗cz. Y rzecze Booz ku Ruth: Slisz dzewko, nye chodz na gyne pole zbyracz klosow, any odchadzay s tego myasta, ale prziló̗cz syó̗ ku mim dzewkam. gdzeszkoly bó̗dó̗ szó̗cz, naslyaduy gich. Bocyem przikazal mim dzeweczkam, abi cyebye nygeden nye smó̗cyl. Gestly bó̗dzesz pragnó̗la, gydzi ku lagwyczam a py (pij) z nych wodó̗, z nychszeto ma czelyadz pyge. Tedi ona padszi na zemy na swe oblycze, poklonywszi syó̗ gemu, rzekla: Otkó̗d mnye to gest, yszem nalyazla myloscz przed twima oczima, a raczisz myó̗ znacz, goszcynó̗ szonó̗? Gey on otpowyedzal: Powyadano my, czsosz uczinyla swey swyekrwy po smyercy gey mó̗sza, a szesz opuscyla swe przyiacyele y zemyó̗, w nyeyszesz syó̗ urodzila, a prziszlasz k lyudu, gegoszesz nye wyedzala. Otplacy tobye bog twego uczinku, a pelnó̗ mzdó̗ przymyesz ot pana boga Israhelowa, k nyemuszesz prziszla y ucyekla pod gego skrzidle. Ona otpowye: Nalyazlam myloscz przed twima oczima, panye moy, genszesz myó̗ ucyeszil, a mowylesz ku syerczu sługy twey, bo nye gestem (!) rowna nyszadney z dzewek twich. Y rzecze k nyey Booz: Gdisz bó̗dze godzina gescz, przidzi sam, a gedz chleb, a omocz skibó̗ swp w o...$||$

Tu kart 13 wydanych.

Karty kodeksu szaroszpatackiego

1. Karta kodeksu nr 99

1. Tu litery W w kodexie braknie. Pozostawiono tylko próżne miejsce, ażeby ją poźniéj ozdobnie wpisać.
2. Miało być: jejźęto (cni).
3. „rogavit“.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: zbiorowy i tłumacza: zbiorowy.