Co śmiesz radzić, śmiej też czynić

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Co śmiesz radzić, śmiej też czynić
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[317]

129. Co śmiesz radzić, śmiej też czynić.

Myszy, widząc swoję szkodę,
Zeszły się wszytki w gromadę:

A o kocie się radziły,
Jakoby go prozny były.
Więc młode śmiele radziły,        5
By się nań gwałtem rzuciły,
A tego się mocnie ważyć —
Kacerza gardła pozbawić.
Starszym się to nie widziało,
Aby się co gwałtem działo:        10
„Wiele — pry — swych potracimy,
„Wżdy beśpieczne nie będziemy;
„Alećby nam tu udziałać:
„Na szyję mu zwonek uwiązać,
„Iżby, chodząc, zawżdy zwonił,       15
„Nigdziejby się nie zataił“.
Wszytki ranię pochwaliły
I też na nię przyzwoliły;
Alećby trzeba jednego,
Któryby się podjął tego.        20
Łatwieciem radzić językiem,
Trudniej ją przewieść uczynkiem;
Trzebać pracej nie żałować.
Kto chce dobrą radę skonać.

[318] Abstemius, 195 De muribus, tintinnabulum feli appendere volentibus. — Błażewski 32 Głupiego mowa: nie mniemiałem. O szczurkach. — Jakubowski 24 Rada, od szczurów złożona (L II, 2 Conseil tenu par les rats). — Anonim ZP (IX, część 2, 267) Sejm myszy. — W. Narbut ZP (XVI, część 1, 59) Myszy sejm. — GóreckiGorecki (l, 78) Mysza narada.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.