Czy znasz młody przyjacielu...

IV.

Czy znasz młody przyjacielu,
Groby królów na Wawelu?

Poznaj skarb ten szczerozłoty,
Co ozdabiał twoje trony!
Najzacniejsze to klejnoty,
Z całej polskiej twej korony,

Na kolanach idź mój mały,
Przed te trumny marmurowe!
Tu do czynów i do chwały,
Wzmacniaj serce, pierś i głowę. —

Tu nadziei żar i wiary,
Niech się w sercu twem rozgości!
Na ołtarzu tym ofiary,
Poświęcenia i miłości!

Tu uczucia najgorętsze,
W młodem swojem roznieć łonie!
Bo tu wszystko co najświętsze,
W tym złożono Panteonie!

Tu pod mroczych sklepień stropem,
Legł król kmiotków pełen chwały:
Co nie szablą — ale snopem,
Podparł Polski tron wspaniały!

Tu czapeczka dobrze znana...
Wawrzynową spięta wstęgą:
Zwłoki wodza i hetmana
Co moskiewską wstrząsł potęgą![1]

A naprzeciw — dziecię moje!
Drugi hetman legł ze sławą!
Co do walki polskie woje,
Marszałkowską wiódł buławą![2]

Tu szczerbiona szabla w boju,
I laurowy wieniec świeci —
Tak po trudach i po znoju
Syt wawrzynów legł Jan trzeci!

Ci co światła blaski siali,
I praw ludu wiernie strzegli:
Męże czynu, hartu stali,
Dwaj Zygmunci tutaj legli.

Z Jagiellonów cnego rodu,
Sercem mężny, duszą płochy —
Legł pod Warną książę młody,[3]
I tu jego liczym prochy!

Tu Jagiełło — na świątnicach
Starych Bogów, krzyże dźwiga!
Obok cudna, z łzą na licach —
W sarkofagu śni Jadwiga

Wszystkoż, wszystkoż tak posnęło,
Jak te sławy naszej świadki?

Wszystkoż, wszystkoż tak minęło,
Jak na grobach więdną kwiatki?

Precz z rozpaczą! Choć z mogiły —
Roześmieje się kwiat w wiośnie!
Więc zaczerpmy tutaj siły,
Bo z przeszłości przyszłość rośnie!







  1. Sarkofag Tadeusza Kościuszki.
  2. Grobowiec X. Józefa Poniatowskiego.
  3. Władysław Warneńczyk.




Zobacz też


 
Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Bełza.