Do Deotymy (Konopnicka)
Autorka dołączyła do powyższego wiersza Uzupełnienie: Na cześć Elizy Orzeszkowej.
<<< Dane tekstu >>> | |
Autor | |
Tytuł | Ludziom i chwilom |
Podtytuł | III. Do Deotymy |
Pochodzenie | Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom VI |
Wydawca | Nakład Gebethnera i Wolfa. |
Data wyd. | 1915 |
Druk | G. Gerbethner i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Taką cię widzę, jakom cię widziała:
W rozjęku dzwonów, w chorągwianym szumie,
W czerni, lic bielą podniesionych biała,
Idziesz dostojna i w górnej zadumie,
Jaka przystoi pieśniarce tej ziemi,
Gdzie kamień płacze, a ludzie są — niemi.
Za tobą zbity tłum, jak wojsko płynie...
Krzyż mu sztandarem, a proporcem trumna;
A ty hetmanisz tej całej drużynie,
Spokojna, prosta, milcząca i dumna.
Majestat bólu i królewskość męki
Masz w czole, laur wykwita ci z ręki.
Nie wiem, gdzie pójdzie i gdzie tłum powiedzie
Twoja natchniona i żałobna postać;
Lecz lud, któremu ty idziesz na przedzie,
Między grobami nie może się zostać.
On musi wrócić z cmentarzy na boje
Ducha, przez pieśń twą i hetmaństwo twoje!
- ↑ Deotyma (Jadwiga Łuszczewska) — poetka ur. 1840, um. 23 września 1908. Deotyma odpowiedziała na ten wiersz poetycznym listem z d. 7/VI t. r. umieszczonym w »Pamiątce z jubileuszu Deotymy (1852-1897)« (Kraków 1901, str. 40) a przedrukowanym w Tygodniku III. 1910, II, 872.
- ↑ Antoni Edward Odyniec — druh Mickiewicza, poeta, ur. 1804, um. 17 stycznia 1885 w Warszawie.