Do wąsów

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Franciszek Dionizy Kniaźnin
Tytuł	Do wąsów
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[347]

FRANCISZEK DYJONIZY KNIAŹNIN.

DO WĄSÓW.

(ODA).

Ozdobo twarzy, wąsy pokrętne!  
Powstaje na was ród zniewieściały,
Dworują sobie dziewczęta wstrętne,
Od dawnej Polek dalekie chwały,

Gdy pałasz cudze mierzył granice
A wzrok marsowy sercami władał,

[348]

Ujmując wtenczas oczy kobiéce,
Bożek miłości na wąsach siadał.

Gdy szli na popis rycerze nasi,
A męstwem tchnęła twarz okazała,
Maryna, patrząc, szepnęła Basi:
„Za ten wąs czarny życiebym dała“.

Gdy nasz Czarnecki słynął żelazem
I dla Ojczyzny krew swą poświęcał,
Wszystkie go Polki wielbiły razem,
A on tymczasem wąsa pokręcał.

Jana trzeciego gdy Wiedeń sławił,
Głos był powszechny między Niemkami:
Oto król polski, co nas wybawił!
Jakże mu pięknie z temi wąsami!“

Smutne w narodzie dzisiaj odmiany:
Rycerską twarzą Nice się brzydzi,
A dla niej Dorant, wódkami zlany,
I z wąsa razem i z męstwa szydzi.

Kogo wstyd matki, ojców i braci,
Niech się z swojego kraju natrząsa:
Ja zaś, z ojczystej chlubny postaci,
Żem jeszcze Polak, pokręcę wąsa!

(Około 1780.)^[1]

1.  Do wąsów. Żartobliwa oda, forma dość częsta w tym czasie, gdy oda była wogóle formą jedną z najczęstszych. Co do treści, to, jak wiadomo, za Stanisława Augusta ostatecznie zrywała już szlachta z dawną powierzchownością.
    Nice, Dorant — postaci komedjowe francuskie; wódkami zlany — skropiony perfumami.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Franciszek Dionizy Kniaźnin.