[38]Dwa życia.
Obie były śliczne, młode,
Jakby z nieba w świat zesłane,
By świat śpiewał ich urodę,
Drogi ścielił im różane...
Toć też złote śniąc marzenia,
Patrząc na ziemię w rozkwicie,
Uśmiechem witały życie
Rólka i Renia...
W życiu los ich był odmienny;
Choć, niestety, nie na długo
Dla jednej świecił promienny,
W obce strony zagnał drugą...
[39]
Czy w tem koniec był różnicy?
A! tego nikt nie wymieni,
Nie odgadnie tajemnicy
Rólki i Reni...
Dość, że dla nich, lotem strzały,
Czas wiosny minął, na wieki,
Wnet z gniazd obie wyleciały,
Poleciały w kraj daleki...
I rozłączone na chwilę
Znów złączyły się w mogile,
Te ofiary przeznaczenia,
Rólka i Renia...
