[139]DZWON ZYGMUNTOWSKI.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Po wszystkiej polskiej ziemi —
Niech przed hymny świętemi
Wróg nasz i szatan oniemi
Dzwoń, dzwoń,
Dzwoń Zygmuncie, dzwoń.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Usłyszą cię daleko,
Za stepem górą i rzeką,
Po rosie tych łez co cieką
Dzwoń i. t. d.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Sercem w piersi spiżowej
Zrozumią serca mowę
Ubogie dzieci Piastowe.
Dzwoń i. t. d.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń
Nad tą śmiertelną głuszą!
[140]
Aż się popioły wzruszą,
Aż z jedną powstaniem duszą.
Dzwoń i. t. d.
Dzwoń miły Zygmuncie, dzwoń!
Odkupienie się zbliża;
Twój lud zstępuje z krzyża
W zbroi świętego rycerza.
Dzwoń, dzwoń,
Dzwoń Zygmuncie, dzwoń.