Elegia (Pieśni bezimienne)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Anonimowy
Tytuł	Elegia
Pochodzenie	Dywan wschodni, dział Persya
Redaktor	Antoni Lange
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1921
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Aleksander Chodźko
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały dział Persya; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

ELEGIA.

I.

Gdy po niebie noc cicha
Swoje gwiazdy rozproszy,
Wolniej pierś ma oddycha,
A dusza od rozkoszy
Rozpływa się w pogodzie,
Niby cukier w puharze,
O szczęściu, o niej marzę,
Kocham ją w przyrodzie.

II.

Gdy piękne granie słyszę,
Gdy powiew harmonii
Swym tchem duszę owionie —
Słodko sercem kołysze;
Czuję ją w tym uroku,
Krew mi bije na lice,
Zza mi staje na oku,
Kocham ją w muzyce.

III.

Muzyko, brzmiąca mile!
Przyrodo w nocnej szacie!
Czemuż was kocham tyle?
Co wy spólnego macie
Z jej oczyma, z jej głosem?
Czemu przy was łzy biegą?
Co wy macie spólnego
Z mem sercem, z mym losem?

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: anonimowy i tłumacza: Aleksander Chodźko.