Encyklopedja Kościelna/Biskop św.
<<< Dane tekstu >>> | |
Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom II) |
Redaktor | Michał Nowodworski |
Data wyd. | 1873 |
Druk | Czerwiński i Spółka |
Miejsce wyd. | Warszawa |
Źródło | Skany na Commons |
Indeks stron |
Biskop (Biscopus), św. opat, zwany pospolicie Benedyktem, po angielsku Bennet Biscop (d. 12 Stycz.); ur. ok. r. 628 ze znakomitej rodziny w Nortumberland; wychowany na dworze królewskim. Służył najprzód wojskowo; lecz w 25 lub 30 roku życia opuścił żołnierkę, a został zakonnikiem reg. św. Benedykta. Życie jego upłynęło na pielgrzymkach do Rzymu i do sławniejszych klasztorów benedyktyńskich za granicą. Z Rzymu sprowadzał relikwje śś., księgi liturgiczne i dzieła ojców śś., z Lerinu zaś i innych klasztorów benedyktyńskich brał normę do urządzenia swego zakonu i szkół w Anglji. Założył dwa klasztory z kościołami, o 2 mile od siebie odległe: r. 674 w Weremouth (v. Wearmouth, łac. Wiremuth) pod tytułem św. Piotra, i następnie w Jarrow (v. Yarrow, monasterium Gerwicense) pod tyt. św. Pawła; do budowy i upiększenia ich sprowadzał robotników z Gallji, od których nauczyli się potém angielscy. Z tych klasztorów wychodzili uczeni i gorliwi kapłani, zasiadający biskupie stolice w Anglji. Biskop um. r. 703. Żywot jego opisał W. Beda (ob.) w Vitae quinque priorum abbatum Wiremuthen. et Gerwicensium, i w Histor. eccl. gent. Angl. ap. Mabillon, Acta ss. ord. s. Bened. saec. II, Bolland. Acta ss. 12 Januar. Cf. Lingard, Les antiquités de l’Église anglo-saxone. trad. par Cumberworth. Paris 1828 s. 144—147. Montalembert, Les moines d’occident, t. IV, Paris 1867 s. 425—487. X. W. K.