Encyklopedja Kościelna/C
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Encyklopedja Kościelna (tom III) |
| Redaktor | Michał Nowodworski |
| Data wyd. | 1874 |
| Druk | Czerwiński i Spółka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
C. w krytyce biblijnej Codex parisiensis, rkpm bibl. znajdujący się w bibljotece cesarskiej w Paryżu; pisany na cienkim pargaminie; ma pismo podobne jak w A i B. (ob.). Powszechne jest zdanie krytyków, że najpóźniej pisany był w początkach V w. i jest starszym od kod. A. W XII lub XIII w. pismo zostało zmazane, a na niém kaligraf napisał grecki przekład różnych pism św. Efrema. Ztąd nosi nazwę Codex S. Ephraemi rescriptus. Pod tém jednak nowszém pismem zostały się ślady dawniejszego, a ślady te w nowszych czasach, za pomocą płynu zwanego tynkturą Giobertego, zostały przywrócone do tego stopnia, iż bez trudności pierwotne pismo odczytać się daje. Oprócz punktu nad linję spodnią nieco wyniesionego, żadnych innych znaków pisarskich nie ma. Ze Starego Test. ma tylko fragmenty ksiąg: Joba, Przypow., Ekkle., Pieśni i Ekkli.; z Nowego (pisany inną ręką niż Stary T.) także fragmenty wszystkich ksiąg. Brakuje prawie ósmej części Now. Test. Listy powszechne idą po Dziejach apost. Pisany był w Egipcie. Wydany został tylko Nowy Test. przez Tischendorfa 1843 r. (Codex Ephraemi Syri rescriptus, sive fragmenta N. T. e cod. graeco, Paris, Lipsiae). Ob. przedmowę Tischendorfa przy tém wydaniu. Cf. Schulz, Disput. de cod. Cantabrig., Vratislav. 1827; Griesbach, Symbolae criticae. Halae 1785. X. W. K.
