Encyklopedja Kościelna/Constans I

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Encyklopedja Kościelna (tom III)
Redaktor	Michał Nowodworski
Data wyd.	1874
Druk	Czerwiński i Spółka
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[495] Constans I. cesarz, najmłodszy syn Konstantyna W. (ur. 320), przy podziale państwa po śmierci ojca otrzymał Afrykę, Sycylję, Italję, Illirję, Macedonję i Grecję. Po śmierci brata swego Konstantyna II, odziedziczywszy posiadane przez ostatniego prowincje, został władcą prawie całego cesarstwa Rzymskiego. Łącznie z bratem Konstancjuszem wydał surowe prawo przeciwko pogaństwu. Papież Juljusz zalecił cesarzowi Atanazego (ob.) i C. niczego nie zaniedbał, aby prawowiernym skuteczną udzielić pomoc. Na żądanie więc C-a przybyło do Rzymu trzech biskupów wschodnich, celem usprawiedliwienia się z prześladowań, wymierzonych pko prawowiernym; lecz cesarz wiarołomnością wysłańców oburzony, kazał im z Rzymu wyjechać i dopominał się u brata, aby Atanazego i innych wygnanych biskupów do posiadanych poprzednio djecezji wrócono, a kiedy te żądania, w skutek zabiegów arjańskich (ob. Arjusz), pozostały bez skutku, nastawał na zwołanie powszechnego soboru, który też niezadługo potem zebrał się w Sardyce (347). W trzy lata wszakże po owym soborze C. został zrzucony z tronu przez Magnencjusza i zamordowany w m. Helena, u stóp gór Pirenejskich.  J. N.