Encyklopedyja powszechna (1859)/Alexander ś. pustelnik
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Alexander ś. pustelnik |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Alexander (święty), potomek znakomitego i starodawnego domu w Azyi mniejszej, urodzony za czasu cesarza Konstancyjusza, służył z początku wojskowo i na cesarskim dworze, ale nie długo. Zbrzydziwszy sobie świat, sprzedał swój urząd i otrzymane pieniądze, wraz z puścizną po rodzicach, rozdawszy między ubogich, udał się do klasztoru w Syryi, pod przewodnictwo pobożnego opata Elijasza. Po czterech latach, przeniósł się ztąd w głąb’ pustyni ku rzece Eufratowi, aby tam dążyć do większej jeszcze doskonałości. Po siedmiu latach najostrzejszej pokuty, natchniony został od Boga żądzą opowiadania wiary bałwochwalcom Syryi i Mezopotamii. Wiele cudownych nawróceń dokonał między temi ludami, tak świętą umiejętnością i łagodnością, jako też mocą przykładu i cudami, które często naukom jego towarzyszyły. Mieszkańcy jednego z miast, gdzie najwięcej zyskał duchownych zdobyczy, chcieli go wynieść na swojego biskupa; Alexander uciekł wtedy na brzegi Eufratu i zbudował tu klasztor, do którego przyjmował uczniów, zaprowadzając pomiędzy nimi nową regułę. We dnie i w nocy bez żadnej przerwy, obowiązani byli śpiewać chwałę bożą, dzieląc się na kilka chórów, które następowały kolejno po sobie. Taki był początek Akoemetów (ob), czyli nie śpiących, tak nazwanych, ponieważ w ich klasztorze nieustawała modlitwa ani na jedne chwilę, a psalmodyi ciągłej nieprzerywały ani odpoczynek nocny, ani inne ćwiczenia żywota zakonnego. Alexander przez lat dwadzieścia ćwiczył uczniów swoich w tym nowym rodzaju pobożności, w pierwszym klasztorze swojego zakonu; a gdy już mniemał, źe jego obecność nie jest tu potrzebną, udał się na pustynię, gdzie żył tylko owocami leśnemi. Chodził potem do Palmiry, Antyjochii, Konstantynopola, a we wszystkich tych miastach był prześladowany, bity, więziony. Nakoniec umarł w pokoju około r. 440, w klasztorze swojej reguły, zwanym Gomon, nad morzem Czarnem, w Bitynii, wycierpiawszy dla Jezusa Chrystusa, w ciągu lat pięciudziesiąt, prześladowania bałwochwalców, heretyków, złych katolików, me wspominając już o pracach najostrzejszej pokuty. Ciało jego przeniesione do Konstantynopola i złożone w klasztorze Akoemetów, wsławiło się cudami. Bolland zamieszcza żywot Alexandra pisany przez jednego z uczniów jego; ale jest wątpliwość czy dzieło to dochowało się w pierwotnej czystości. Pamiątka jego obchodzona jest dnia 15 Stycznia.
