Encyklopedyja powszechna (1859)/Amulo
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom I |
| Rozdział | Amulo |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Amulo, zwany także Amolo, Amulus, Hamalus, jeden z najsłynniejszych biskupów i teologów u Franków, pod Karolowingami. Wychowany w Lugdunie, w szkole Agobarda, nastąpił po nim na stolicę arcybiskupią tego miasta r. 840 lub 841. Czynny brał udział w sporach o predestynacyi przeciw Gottschalkowi, w duchu Kościoła, jak przekonywa o tem zachowany jego list: Epistoła ad Gothescalcum, tudzież księga: De Gratia et Praescientia Dei. Jemu, równie jak Florusowi dyjakonowi, przypisywano inne dzieło o tymże przedmiocie: Responsio ad interrogationem cujusdam de praescientia vel praedestinatione divina. Kwestyja pozostaje nierozslrzygnioną. Doszedł także naszych czasów list Amulona do Teobalda, biskupa Langres, przeciw używaniu relikwij nieupoważnionych. Rzecz prawdopodobna, że Amulo jest również autorem dwóch pism, ednego ogłoszonego po raz pierwszy w zbiorze Sirmonda: S. Augustini tentiae de praedestinatione; drugiego, wydanego przez Chiffleta pod imieniem Rabana Maura: Adversus Judaeos. Amulo umarł r. 852. Dzieła jego znajdują się w Baluza wydaniu Agobarda, i w Bibliotheca patrum Lugdun., t. IV. L. R.
