Encyklopedyja powszechna (1859)/Apokaliptyczni rycerze
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apokaliptyczni rycerze |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apokaliptyczni rycerze. Augustyn Gabrino, z Brescia, był założycielem, przy końcu XVII wieku, towarzystwa fanatyków zowiących się Rycerzami Apokaliptycznemi, a sam mianował się książęciem liczby siedmiorakiej i monarchą Trójcy przenajświętszej. Bronić mieli Kościoła katolickiego przeciw Antychrystowi, którego przyjścia wkrótce spodziewali się. Większą ich część składali rzemieślnicy, i przy robocie nawet nosili miecz u boku. W niedzielę kwietnia r. 1694 Gabrino będąc w kościele, gdy zaśpiewano antyfonę: „Któż jest on król chwały?“ rzucił się z dobytym mieczem pomiędzy duchowieństwo i wielkim głosem zawołał: „Jam jest on król chwały.“ Osadzono go w domu obłąkanych, uwięziono później około 30 rycerzy apokaliptycznych, reszta zaś rozproszyła się.
