Encyklopedyja powszechna (1859)/Apostolscy Ojcowie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Apostolscy Ojcowie |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Apostolscy Ojcowie. Tak się nazywają następcy apostołów na stolicach założonych przez nich, lub w ogólności następcy ich w posłannictwie powierzonym im przez Chrystusa, o nauczaniu wszystkich narodów ziemi. W ściślejszem znaczeniu nazywają Ojcami Apostolskimi mężów z pierwszych wieków, których pisma doszły naszych czasów. Te pisma, podług katalogu powszechnie przyjętego są: 1) List ś. Barnaby. 2) Dwa listy ś. Klemensa rzymskiego do Koryntyjan. 3) Siedm listów ś. Ignacego, biskupa antyjocheńskiego, męczennika. 4) List ś. Polikarpa do Filippensów. 5) List do Dyjogneta. 6) Księga nosząca tytuł: Pastor Hermasa. 7) Ułamki dzieła Papijasa. 8) Akta męczenników, albo okólniki pisane do Kościołów o śmierci ś. Ignacego i ś. Polikarpa. Dzieła ojców apostolskich są w ogólności zastosowane do wypadków spółczesnych. Celniejsze ich wydania są: Cotelier’a, SS. Patrum, qui temporibus Apostolicis floruerunt, opera, Paryż, 1662, tomów 2 in fol. Drugie wydanie w Amsterdamie, 1724. Do właściwie, tak nazwanych, pism apostolskich, przydał Cotelier pisma pseudo-klementyńskie, Canones et Constitutiones Apostolorum, tudzież Vindiciae Ignatianae Pearsona. Piękne jest wydanie Anglika Jacobsona w Osfordzie, we dwóch tomach, w S-ce, 1838 i 1840. Hefele, professor w Tubindze i Reithmayer, professor w Monachium (r. 1844), wydali tanie edycyje pism Ojców apostolskich.
