Encyklopedyja powszechna (1859)/Appert (Benijamin)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Encyklopedyja powszechna |
| Tom | Tom II |
| Rozdział | Appert (Benijamin) |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1859 |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
Appert (Benijamin), człowiek wielce zasłużony w sprawach wychowania i więzień, jako też w zakładach do polepszenia bytu cierpiącej ludzkości, urodzony w Paryżu 1797 r. z rodziców niezamożnych, w 17 r. życia został nauczycielem przy cesarskiej szkole rysunku, którą to jednak posadę w 1815 roku utracił. Postanowiwszy skutkiem tego poświęcić się wyłącznie dobru klass niższych, zaprowadził metodę wzajemnego uczenia, najprzód w departamencie du Nord, później z tak pomyślnym skutkiem po szpitalach i szkołach pułkowych, że minister wojny Gouvion de St. Cyr w 1818 r. powołał go do Paryża, gdzie poruczył mu otwarcie kursu normalnego dla oficerów i podoficerów. Chcąc dobrodziejstwo nauki rozprzestrzenić także na więźniów, otworzył w 1820 r. szkołę w więzieniu wojskowem w Montargu; we dwa lata później obwiniony o ułatwienie ucieczki dwóm aresztowanym, sam został osadzony w La Force, gdzie miał sposobność obeznania się z wewnętrznym i zewnętrznym stanem więźniów. Zostawszy uwolnionym, z tém większą gorliwością pracował nad swemi planami filantropijnemi; w 1825 r. przedsięwziął podróż po całej Francyi dla naocznego poznania więzień, szkół i zakładów dobroczynności publicznej, które to postrzeżenia ogłosił następnie w dzienniku umyślnie na ten cel założonym. Od epoki rewolucyi lipcowej, Appert prawie ciągle przebywał w Paryżu, zaszczycony zwłaszcza zaufaniem króla Ludwika Filipa i jego rodziny, którzy powierzali mu summy przeznaczone na wsparcie dla niedoli; w 1846 roku zaczął życie wędrowne, chcąc pod względem swoich studyjów poznać także zagranicę; zwiedził więc najprzód zakłady belgijskie, o których wyraził się nader korzystnie w dziele pod tytułem: Voyage en Belgique (2 tomy, Bruxella, 1846); następnie Prussy, Austryję, Bawaryję, Saxoniję i t. d., o których również szczegółowe wydał dzieła: Voyage en Prusse (Berlin, 1847 r.); Hambourg et ses hospices (Hamburg, 1850 r.) i t. d. Oprócz kilku innych prac o systemacie wzajemnego uczenia i zakładach dobroczynnych, oraz więziennych we Francyi, Appert napisał jeszcze: Dix ans à la cour du roi Louis-Philippe (3 tomy, Berlin 1847) i Conférences contre le système cellulaire (Bruxella, 1846), w którym to ostatniem dziele występuje bardzo ostro przeciwko systematowi penitencyjaryjnemu.
