Fijołki (Krasicki)
Źle gdzie umysł jest miałki.
Skarżyły się fijołki,
Na swe losy niezręczne,
Iż choć wonne i wdzięczne:
Względem kwiatów co bliskie,
Zbyt ukryte i niskie,
Gdy się wrzask nie ucisza,
Doszły skargi Jowisza.
A ten wyrok dał taki:
Zbyt natrętne żebraki
Narzekacie, a przecie,
Co wam zdatno, nie wiecie;
To, na które skarżycie,
Ocala was, ukrycie.
