Gry i zabawy towarzyskie/Pogoń
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Gry i zabawy towarzyskie |
| Podtytuł | w pokoju oraz na wolnem powietrzu |
| Wydawca | Wydawnictwo M. Arcta |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia M. Arcta |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cała książka |
| Indeks stron | |
Do gry tej potrzeba najmniej 16 uczestników. Grający dzielą się na dwie równe partje i zajmują dwie przeciwne strony boiska, w odległości 40 kroków jedna od drugiej. Partja, losem wybrana, zaczyna; jeden z niej podchodzi do boiska przeciwników, z których teraz każdy wysuwa prawą rękę.
Wyzywający uderza jednego z nich zlekka trzy razy w wyciągniętą rękę; może także uderzać za każdym razem innego; ten, który dostaje trzecie uderzenie, zostaje wyzwany, rzuca się w pogoń za wyzywającym, któremu na pomoc może wybiec jeden z jego towarzyszów.
Złapany zostaje jeńcem. Bierze się zaś jeńców w niewolę, podobnie jak w grach poprzednich, przez dotknięcie ręką ramienia przeciwnika i okrzyk: «stój!». W tym punkcie zabawa na chwilę się przerywa. Więzień stać musi na linji odległej trzy kroki od obozu przeciwników, wyciągnąwszy rękę do swych towarzyszów. Gdy jeńców jest więcej, tworzą łańcuch, ująwszy się za ręce. Jeniec odzyskuje wolność, gdy ktoś z jego partji uciekając, dotknie go i zawoła: «wolny!». Grę znów rozpoczyna ten, który wziął jeńca przez wyzwanie jednego z przeciwników.
Wygrywa ta partja, która wcześniej pochwyci oznaczoną liczbę jeńców.
