Gry umysłowe/Puf
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Gry umysłowe |
| Wydawca | Wydawnictwo Dzieł Ludowych K. Miarki |
| Data wyd. | 1899 |
| Miejsce wyd. | Mikołów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Gdy kupujemy deskę do gry w szachy, najczęściej otrzymujemy pudełko z trzema grami: szachy, młynek i pufa.
Ostatnią grę znajdujemy w środku pudełka; — gra ta jednak mało jest u nas znana. Zasługuje jednakże na to, aby się z nią zapoznać, choćby dlatego, że często pytają się nas dzieci, na co owe namalowane w pudełku kliny przydać się mogą? Zapoznajmy się więc z grą tą choćby dla zaspokojenia ciekawości dziatwy. Rysunek obok przedstawia tablicę do gry w pufa. Każdy zauważy, że jeden klin jest jasny, drugi ciemny — i tak na przemiany, a klinów jest 24, po każdej stronie 12. Do gry potrzeba 30 kamieni, 15 jasnych i 15 ciemnych, prócz tego 2 kostki.
W grze mogą brać udział tylko dwie osoby, jedna bierze jasne, druga ciemne kamienie. Która z nich ma grę zacząć? Ważna ta w każdej grze kwestya rozwięzuje się w pufie rzucaniem kostek. Każda osoba rzuca raz, która z nich więcej rzuciła oczek, grę rozpoczyna i rzuca po raz wtóry kostki i stawia dwa ze swoich kamieni na kliniki, które oczka wskazują, licząc od brzegu; n. p. jedna kostka wskazuje 2, druga 4; zatem jeden kamień stawia się na drugim kliniku, a właściwie polu, a drugi kamień na czwartem polu.
Poczem rzuca kostki drugi grający. Przypuśćmy, że na jednej kostce są również 4 oczka, a na drugiej 3. Ponieważ czwarte pole jest już przez przeciwnika zajęte, dlatego pierwsze posunięcie przepada, natomiast drugi kamień stawia na trzeciem polu. Nadmienić wypada, że obydwaj grający zaczynają od jednego końca. Przy następnych rzutach, jeżeli padły oczka wskazujące pola przez przeciwnika już zajęte, można posuwać kostki już w przedziale się znajdujące;
pada naprzykład 3, a pole trzecie jest już zajęte przez kamień przeciwnika, więc posuwa się kamień będący na drugiem polu o trzy pola dalej. Gdy grający już wszystkie 15 kamieni w pierwszym przedziale pomieścił, może dopiero przejść na drugi, trzeci i czwarty przedział. Kto kamienie swoje przez wszystkie cztery przedziały pierwszy przeprowadzi, ten wygrywa i może następna partyę rozpocząć.
Kto rzuci kostki w ten sposób, że obydwie wykazują równą liczbę oczek, tak zwany „pasz,“ temu przysługuje prawo drugiego rzutu.
Prócz powyższego, najwięcej znanego sposobu grania w „pufa,“ są i inne odmiany tegoż, znacznie trudniejsze, jak Granguet, Gammonn, Révertier, Tokkalegli, Jaquet.
