Wikiźródła

Historya Nowego Sącza/Tom I/Appendix

< Historya Nowego Sącza‎ | Tom I
<<< Dane tekstu >>>
Autor Jan Sygański
Tytuł Dodatki i przywileje
Podtytuł w streszczeniu
Pochodzenie Historya Nowego Sącza
Tom I. Obraz dziejów wewnętrznych miasta
Wydawca Nakładem autora
Data wyd. 1901
Druk Drukarnia Wł. Łozińskiego
Miejsce wyd. Lwów
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tom I
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
›››
APPENDIX.
Dostojnicy grodu sandeckiego w trzech ostatnich wiekach.
A). Starostowie[1].

 Piotr z Wiśnicza Kmita h. Śreniawa, wojewoda krakowski, marszałek wielki koronny, starosta spiski i sandecki 1490—1505, † 10 kwietnia 1505, pochowany w katedrze krakow., jak świadczy monument.
 Andrzej z Kościelca Kościelecki h. Ogończyk, kasztelan wojnicki (od 1512); podskarbi wielki koronny, żupnik i wielkorządca krakow., starosta spiski, oświęcimski, zatorski, inowrocławski, bydgoski i sandecki 1505—1515, † 6 września 1515, pochow. w katedrze krakow., jak świadczy monument.
 Janusz z Piasku Świerczowski h. Trąby, kasztelan biecki, starosta trembowelski, ropczycki i sandecki 1515—1521[2], następnie kasztel. wiśnicki i star. lubelski † 1528, pochow. u Dominikanów w Lublinie.
 Piotr z Fulsztyna Odnowski h. Herburt, podkomorzy lwowski, starosta sandecki 1521—1530.
 Jan na Kruźlowej i Skrzydlnej Pieniążek h. Odrowąż, sędzia krakowskiej ziemi, star. sandec. 1530—1532, † w czerwcu 1532, pochow. u Cystersów w Szczyrzycu.
 Jan z Kruźlowej Pieniążek h. Odrowąż, syn poprzedniego, dworzanin królewski i star. sandec. 1532—1540.
 Achacy z Zakliczyna Jordan h. Trąby, star. sandec. 1540—1547, † 1547, pochow. w Bobowej[3].
 Jan z Ocieszyna Ocieski h. Jastrzębiec, podkom. i burgrabia krakowski, starosta oświęcimski, krakow., zatorski, olsztyński i sandec. 1547—1561; kasztelan biecki i podkanclerzy 1547—1550; kanclerz wielki koronny 1550—1563, † 12. maja 1563.
 Floryan z Zebrzydowic Zebrzydowski h. Radwan, kasztelan lubelski, burgrab. krakow., referendarz podlaski, star. tyszowiecki i sandec. 1561—1565, † 1565.
 Jan z Wieruszyc Wieruski h. Śreniawa, chorąży nadworny, dworz. królew. i star. sandec. 1566—1567, † w Krakowie 26. czerwca 1567, pochow. w Trzcianie koło Bochni.
 Stanisław z Putniowic Mężyk h. Wieniawa, stolnik krakow. i star. sandec. 1567—1584, † w zamku sandec. 27. listop. 1584.
 Wawrzyniec Spytek z Zakliczyna Jordan h. Trąby, stoln. krakow., dworzan. królew. i star. sandec. 1585—1589, † 1596.
 Sebastyan z Lubomierza Lubomirski h. Śreniawa, hr. na Wiśniczu i Jarosławiu[4], kasztel. małogoski, star. spiski, dobczycki i sandec. 1590—1597, † kasztel. wojnickim i star. sandomier. w zamku dobczyc. 22. czerwca 1613, pochowany u Dominikanów w Krakowie.
 Stanisław Lubomirski h. Śreniawa, syn poprzed., star. spis., dobczyc. i sandec. 1597—1613; następnie sandomierski i spiski; wojewoda ruski 1625—1638; wojew. krakow. 1638—1649, † 17. czerwca 1649, pochow. w mosiężnej ozdobnej trumnie w grobowcu wiśnickim[5], u Karmelitów Bosych (dziś kościół więzienny).
 Sebastyan Lubomirski h. Śreniawa, brat stryjeczny Stanisława, star. sandec. 1613—1627, † 1627.
 Jerzy z Nowotańca Stano h. Gozdawa, chorąży sanocki i star. sandec. 1627—1637, † 1649.
 Jerzy Sebast. Lubomirski h. Śreniawa, syn Stanisława, star. spis., dobczyc. i sandec. 1637—1646; marszałek wiel. koron. 1650—1664; hetman polny koron. 1657—1664; † we Wrocławiu 31. stycznia 1667, pochow. w marmurowej trumnie w grobowcu wiśnickim[6].
 Konstanty Jacek Lubomirski h. Śreniawa, syn Stanisława, podczaszy wiel. koron., star. białocerkiewski, sokalski, golubski, grybowski i sandec. 1646—1663, † w grudniu 1663, pochowany u fary w Jarosławiu[7].
 Jan Klemens hr. na Ruszczy i Branicach Branicki h. Gryf, marszał. nadwor. koron., star. stobnicki, brański, bielski, ratneński i sandec. 1664—1670, † 9. lutego 1673, pochow. u św. Piotra i Pawła w Krakowie, jak świadczy monument.
 Alexander Michał Lubomirski h. Śreniawa, syn Jerzego Sebastyana, star. perejasławski i sandec. 1671—1675, † 1675.
 Jan Stanisław z Lipia Lipski[8] h. Drużyna, star. perejasł., czchowski i sandec. 1676—1682, † na końcu września 1682.
 Hieronim Augustyn Lubomirski h. Śreniawa, syn Jerzego Sebastyana, kawaler maltański, opat komendataryjny tyniecki 1660—1685; star. sandec. 1682—1688; marszał. nadwor. koron. 1683—1692; podskarbi wiel. koron. 1692—1702; hetman wiel. koron., wojew. i kasztel. krakow. 1702—1706, † w zamku rzeszowskim 20. kwietnia 1706, pochow. w marmur. trum. w grobowcu wiśnickim[9].
 Jerzy Aleksander Lubomirski h. Śreniawa, syn Alexandra Michała, hr. na Wiśniczu i Jarosławiu, Koniecpolu, Jazłowcu, Szarogrodzie i Raszkowie, świętego państwa rzymskiego książę, star. jahorlicki, makarowski i sandec. 1688—1735; oboźny wiel. koron. 1703—1729; wojew. sandomier. 1729—1735, † 14. paźdz. 1735[10].
 Stanisław Lubomirski h. Śreniawa, syn poprzed., hr. na Wiśniczu, Jarosławiu, Koniecpolu..., św. państwa rzym. książę, star. sandec. 1735—1754; podstoli koron. 739—1764; wojew. bracławski 1764—1772; wojew. kojowski 1772—1785, † w Warszawie 19. lipca 1793, pochow. w katakombach na Powązkach.
 Stanisław z Małachowic Małachowski h. Nałęcz, hr. na Końskich, Białaczowie, Ostrogu i Skroninie, kawaler orderów: Orła Białego i św. Stanisława, star. sandec. 1755—1784; referendarz wiel. koron. 1780—1792; marszał. sejmu czteroletniego 1788—1792, † w Warszawie 29. grudnia 1809, pochow. u św. Krzyża. W r. 1831 postawiono mu w katedrze warszawskiej okazały monument.

 Dobra królewskie wraz z zamkiem, w którym rezydowali i wykonywali jurysdykcyę sądową[11] starostowie sandeccy, stanowiły nieraz w XV. i XVI. wieku „oprawę“, czyli wiano małżonek królewskich. I tak w r. 1424 Władysław Jagiełło zabezpiecza królowej Zofii wiano na miastach i zamkach: Sączu, Bieczu, Radomiu, Korczynie i Żarnowcu[12]. W r. 1508 Zygmunt I. nadaje Sącz w dożywocie Elżbiecie z Dmoszyc[13] (Dmosice), wdowie po Piotrze Kmicie, wojewodzie krakowskim a staroście sandeckim. W r. 1543 Zygmunt August zaślubił Elżbietę, córkę Ferdynanda, węgierskiego i czeskiego króla. Sto tysięcy złotych węgierskich wniosła królewna posagu mężowi swemu: tyle drugie przeznaczył dla niej Zygmunt I., zabezpieczając jej tę sumę, już w umowie przedślubnej 1530 r., na dobrach, zamkach i miastach: Sączu, Sanoku, Bieczu i Przemyślu[14], które aż do r. 1545 trzymała królowa Bona Sforza tytułem swego wiana[15].
 Stefan Batory, w czasie pobytu swego w Grodnie 30. marca 1580 r., nadał Stanisławowi Mężykowi, staroście grodowemu, w dożywocie dobra sandeckie, przynoszące rocznego dochodu 2.346 złp. 3 gr.; z tem jednak zastrzeżeniem, ażeby płacił rocznie do kwarty t. j. na utrzymanie wojska Rzpltej 469 złp. 6 gr., resztę zaś t. j. 1.876 złp. 27 gr. mógł obracać na swój własny pożytek. W dwóch następnych latach (1581—1582) pobierał on również po 200 bałwanów soli z żup krakowskich; rachując bałwan po 4 złp. 4 gr. czyniło to rocznie 826 złp. 20 gr.[16]. Odtąd trzymali już stale dobra królewskie starostowie grodowi aż do r. 1784.
 Władysław IV. pod dniem 20. maja 1646 r. nadał dobra sandeckie w dożywocie Konstantemu Lubomirskiemu, ze względu na zasługi ojca jego Stanisława, „quem Ottomanica Chocimensis pugna — słowa są to Władysława IV. — celegri elogio reddidit in serum posteritatem commendatissimum“. Do tych dóbr królewskich należał podówczas Nowy Sącz z zamkiem i wsiami: Stadła, Gostwica, Biczyce, Trzetrzewina, Krasne, Pisarzowa, Kunów, Mystków, Cieniawa, Mszalnica, Ptaszkowa, Pławsna, Falkowa, Kamionka, Królowa i Jamnica. Prócz tego miasteczko Piwniczna z wójtostwem w Łomnicy i Kokuszce; wreszcie tenuta[17] grybowska z miasteczkiem Grybowem i wsiami: Gródek, Kąclowa, Siołkowa, Biała Wyżna i Niżna, Binczarowa i Bogusza[18].
 Podług lustracyi województwa krakowskiego z r. 1765 starostwo grodowe sandeckie obejmowało miasta: Nowy Sącz i Piwniczną — tudzież 17 wsi: Stadła, Gostwica, Biczyce, Krasne, Trzetrewina, Pisarzowa, Jamnica, Kunów, Falkowa, Kamionka, Łomnica, Ptaszkowa, Królowa polska i ruska, Mystków, Cieniawa i Mszalnica[19]. Ogólny dochód z tych dóbr królewskich wynosił 29.778 złp. 23 gr. 13 denar., wydatki 1.846 złp. 14 gr., czysty zatem dochód 27.932 złp. 9 gr. 13 denar. Z tego opłacano do kwarty 6.983 złp. 2 gr. 7½ denar., a hyberny 2.831 złp. 14 gr.[20].
 Na mocy dekretu gubernialnego z 6. maja 1785 r., zajął Rząd austyacki wraz z innemi dobrami koronnemi w Galicyi, także dobra królewskie w powiecie sandeckim, rozsprzedał je powoli albo na inne zamienił. Ta wielka ekonomiczna przemiana dokonała się w latach: 1785, 1811, 1812, 1817, 1829 i 1833, jak to wykazał w swem obszernem dziele Kornel Czemeryński[21].

B). Kasztelani[22].

 Jan ze Słupczy Słupecki h. Rawicz kaszt. sandec. 1500—1507.
 Nie udało mi się wypełnić luki od 1507—1527, bo z tej epoki brak dokumentów; na herbarzach zaś polskich w tej sprawie polegać niepodobna, bo są bałamutne i niekrytyczne. To tylko pewna, że Stanisław z Pieskowej Skały Szafraniec h. Starykoń figuruje starostą sandomierskim i kasztelanem sandeckim 1519—1524.
 Mikołaj z Wojsławic Cikowski h. Radwan, kasztel. połaniecki 1516—1527, burgrab. krakow., dziedziczny wójt bocheński i kasztel. sandec. 1527—1535, † 1535.
 Wawrzyniec z Mirowa Myszkowski h. Jastrzębiec, kasztel. biecki 1531—1535, następnie sandec.[23] 1536—1546, † w lipcu 1546.
 Seweryn z Balic Bonar h. Bonarowa, dziedzic na Ogrodzieńcu i Kamieńcu[24], kasztel. biecki 1536—1546; żupnik i wielkorządca krakow., star. zator., oświęcim., biecki, rabsztyński i ojcowski, kasztel. sandec. 1546—1549, † 12. maja 1549, jak świadczy bronzowy pomnik w kościele Maryackim w Krakowie.
 Wawrzyniec Spytek z Zakliczyna na Melsztynie Jordan h. Trąby, star. przemyski, kamionecki i czchowski, podskarbi wiel. koron., kasztel. sandec.[25] 1549—1555; wojew. sandomier. 1556—1563, następnie krakow. 1563—1565; kasztel. krakow. 1565—1568, † w Mogilanach 11. marca 1568, jak świadczy wspaniały grobowiec w kościele Augustyanów w Krakowie.
 Walenty z Dembian Dembiński h. Rawicz, kasztel. biecki 1550—1555; star. chęciński, lubomelski i czorsztyński, kasztel. sandec. 1556—1564; podskar. wiel. koron. 1562—1564; kanclerz wiel. koron. 1564—1576; kasztel. krakow. 1576—1584, † 16. października 1584, jak świadczy monument w katedrze krakow.
 Stanisław z Sulejowa Sobek h. Brochwicz, podskar. wielki koron., star. tyszowiecki i małogoski, kasztel. sandec. 1564—1568; postąp. na kasztel. sandomier. eodem anno, † 1569.
 Hieronim z Ossolina Ossoliński h. Topór, star. krzeczowski, kasztel. sandec. 1568—1569; kasztel. sandomier. 1570—1576, † 1576.
 Mikołaj z Wojsławic Cikowski h. Radwan, star. sanocki, dziedzicz. wójt bocheń., kasztel. sandec.[26] 1570—1578.
 Stanisław ze Żmigrodu Stadnicki h. Śreniawa, kasztel. sandec. 1578—1588.
 Krzysztof z Komorowa Komorowski h. Korczak, hr. na Żywcu i Suchej, kasztel. sandec. 1588—1608, † 6. lipca 1608, pochow. w Żywcu.
 Joachim z Ocieszyna Ocieski h. Jastrzębiec, star. olsztyński, kasztel. sandec. od 26. sierpnia[27] 1608—1613, † w kwiet. 1613, pochow. w Cerekwi pod Bochnią[28].
 Zygmunt ze Szczekarzewic na Melsztynie Tarło h. Topór, kasztel. sandec.[29] 1613—1628, † 7. września 1628, pochowany w Żarkach.
 Krzysztof z Pilicy (Pilczy) Koryciński h. Topór, star. gniewkowski, kasztel. sandec. od 22. października[30] 1628—1633; kasztel. wojnic. 1633—1636, † w Porębie 29. sierpnia 1636, pochowany u Bernardynów w Alwerni, jak świadczy marmurowy sarkofag.
 Krzysztof z Tęczyna Ossoliński h. Topór, star. stobnicki, kasztel. sandec. od 8. maja 1633—1636, następnie wojnic. 1636—1637, wojew. sandomier. 1638—1645, † 24. lutego 1645, pochow. w kościele Karmelitów Bosych w Krakowie (dziś zakład karny).
 Mikołaj z Pilicy Koryciński h. Topór, star. ojcowski, kasztel. sandec. 1636—1637, † w Krakowie 14. grudnia 1637, pochowany w kościele św. Szczepana (zburzony w r. 1802).
 Samuel z Brzezia Lanckoroński h. Zadora, star. małogoski, kasztel. sandec. 1638, † eodem anno, pochow. w Wodzisławiu w kościele własnej fundacyi.
 Franciszek Bernard z Wielkich Kończyc Mniszech h. własnego, star. sanoc. i szczerzecki, kasztel. sandec. od 24. grudnia 1638—1661, † na końcu 1661, pochow. w Dukli[31].
 Jan ze Złotego Potoka Potocki h. Pilawa, kasztel. sandec. 1662—1663, wojew. bracław. od 8. maja 1663—1670, † eodem anno.
 Zygmunt Michał Stanisławski h. Gryf, kasztel. sandec. 1663—1664, † 1664.
 Alexander Ludwik Niezabitowski h. Lubicz, star. lubelski i tarnogrodzki, kasztel. sandec. 1665—1669, postąp. eodom anno na kasztel. bełzką, † 1674.
 Krzysztof Michał z Rupniowa Rupniewski h. Śreniawa, wojski krakow., star. lelowski, kasztel. sandec. od 1. października[32] 1669, † na końcu 1670.
 Mikołaj z Przeręba Przerębski h. Nowina. star. szydłowski i tuszyński, kasztel. sandec. od 8. marca[33] 1671—1694, † 1694.
 Michał z Witowic Czerny h. Nowina, kasztel. oświęcim., kasztel. sandc. od 20 sierpnia[34] 1694—1697, † 1697.
 Franciszek Dembiński h. Rawicz, miecznik krakow., kasztel. sandec. od 17. września[35] 1697—1709, postąp. na kasztel. wojnic. 10. listopada 1709, † 1728.
 Jędrzej z Witowic Czerny h. Nowina, burgrab. krakow., kasztel. sandec. od 10. listopada 1709—1720, † 1720.
 Stanisław z Janowic Chwalibóg h. Strzemię, podstoli krakow., kasztel. sandec. od 28. lutego 1720—1724, † 29. września 1724, pochow. u Reformatów w Krakowie.
 Piotr ze Stadnik Stadnicki h. Śreniawa, kasztelan biecki, kasztel. sandec. od 20. pazdzier. 1724—1728, postąp. na kasztel. wojnic. 16. czerwca 1728, † 1745, pochow. w kościele Maryackim w Krakowie, jak świadczy monument.
 Jędrzej z Raciborska Morsztyn h. Leliwa, kasztel. biec., kasztel. sandec. od 19. czerwca 1728—1752, † 1752. Jezuici krakowscy postawili temu osobliwszemu dobrodziejowi swemu nagrobek z napisem łasińskim w kościele św. Piotra i Pawła 1762 r.
 Piotr z Granowa Wodzicki h. Leliwa, generał-major wojsk cudzoziem. autoramen. 1730—1756, kasztel. biec., star. grybowski i stobnicki, kasztel. sandec. od 6. czerwca 1752, zrezygnował 1765. † w Złotej 1769, pochow. w kościele Maryackim w Krakowie.
 Wojciech z Kurozwęk Męciński h. Poraj, star. radomski i wieluński, kasztel. sandec. od 18. czerwca 1765—1771, † 1771.
 Stanisław z Posławic Ankwicz h. Abdank, kasztel. biec., kasztel. sandec. od 19. listopada 1771, zrezygnował 1781, † w Porębie 17. października 1784, pochow. u Reformatów w Krakowie[36].
 Józef Ankwicz h. Abdank, syn poprzed., sędzia trybunału koron., kasztel. sandec. od 19. stycznia 1782, zrezygnował 1791, † w Warszawie 9. maja 1794, pochow. przy kościele św. Barbary, jak świadczy nagrobek.
 Alexander Remiszowski h. Jelita, mianow. kasztel. sandec. 5. grudnia 1791.
 Jak inni kasztelani, tak i sandeccy, należeli do senatu polskiego[37], w czasie zaś wojennym wiedli do boju pospolite ruszenie swego powiatu. W długim ich szeregu spotykamy imiona wielu zasłużonych w Rzpltej rodów. Między rokiem 1426–1507 kasztelan sandecki zasiadał w senacie po kasztelanie łęczyckim; od unii lubelskiej 1569 r. zasiadał już stale na pierwszem miejscu po kasztelanach większych; dopiero w r. 1768 nowo kreowany kasztelan mazowiecki podsiadł przed sandeckim i stanął na czele kasztelanów mniejszych.







  1. ↑ Act. Castr. Sandec. ab anno 1516—1784.
  2. ↑ An. 1521 undecima mensis Febr. cessavit iurisdictio mag. dom. Janussii Swirczowski, castellani Biecensis, Trembowliensis et Ropschicensis capitanei, et incipit gener. domini Petri Odnowski, succamerarii Leopoliensis, cui consignata est iurisdictio officii capitaneatus eo ipso die per me Stanislaum Tharlo de Szczekarzowicze, archid. Cracov. et Plocen. canonic. secret. Mtis R., ad hune aetum specialiter per suam Mtem deputatum. Act. Castr. T. I. p. 178.
  3. ↑ Był równocześnie kasztel. żarnowskim (1536—1542), następnie zawichoskim (1543—1546), nareszcie bieckim 1547.
  4. ↑ Wszyscy Lubomirscy, poniżej wymienieni, pisali się hrab. na Wiśniczu i Jarosławiu.
  5. ↑ Alex. a Jesu (Andrzej Kochanowski): Rzeka do swego się początku wracająca... Kazanie na pogrzebie Stan. Lubomirskiego. Kraków 1649.
  6. ↑ Alexan. a Jesu: Expedycya do wieczności... Kazan. na pogrzebie Jerzego Lubomirskiego. Zamość 1667.
  7. ↑ Mowa na pogrzebie Konst. Lubomirskiego w Jarosławiu 6. grudnia 1663. MS. w bibliotece Ossolińskich we Lwowie nr 287, str. 15—16.
  8. ↑ Król Jan Sobieski, nadając mu starostwo sandeckie na sejmie koronacyjnym w Krakowie 20. marca 1676, sławi jego zasługi: „Generosus Joannes Stanislaus a Lipie Lipski, capitaneus Czchoviensis, colonellus noster, qua toga qua sago martialis, et campis contra Suecos, Cosacos. Ungaros et immanes Turcas ab annis ferme 30 cum dispendio vitae fortunarumve indefessus“. Acta Castr. Sandec. Rel. T. 133, p. 548.
  9. ↑ Zwiedzałem umyślnie ten grobowiec w lipcu 1898 r.
  10. ↑ Zob. dwa szumne panegiryki — Mar. Bielecki: Purpura Sreniavia in togam virilem Illustr. et Excellen. Georgii Lubomirski... dum capitaneatus sui auspicia Sandeciae auspicaretur. Cracoviae 1688. — Gabr. Bogdański: Equus Animosus Sacratioris Bellerophontis Divi Equitis Georgii Lubomirski. Cracoviae 1730.
  11. ↑ W zamku sandeckim urzędowały sądy starościńskie czyli grodzkie (judicia castrensia), którym przewodniczyli starostowie grodowi (capitanei). Zwykle posługiwali się podstarościm (vicecapitaneus) z zawodu prawnikiem, który jako sędzia (judex castrensis), przy współudziale podsędka (subjudex) i pisarza (notarius), sądził różne sprawy. Rozmaitość tych spraw wyjaśnia bliżej Alexan. Wejnert: O starostwach w Polsce. Warszawa 1877, str. 49—54.
  12. ↑ Rykaczewski: Inventarium privileg. in arce cracov. Parisiis 1862, p. 169. — Prochaska: Codex epist. Vitol. p. 620.
  13. ↑ Invent. privil. p. 221.
  14. ↑ Dogiel: Codex diplom. pol. T. I. p. 186, 204. — Przezdziecki: Jagiellonki pol. w XVI. w. T. I. str. 101—102.
  15. ↑ Prochaska: Materyały archiw. z metr. litew. 1348—1607, str. 165.
  16. ↑ Pawiński: Źródła dziejowe. T. IX. cz. II. str. 38, 66, 259.
  17. ↑ Dzierżawa, starostwo niegrodowe, bez jurysdykcyi sądowej.
  18. ↑ Act. Castr. Rel. T. 125, p. 485.
  19. ↑ Oczywiście jest tu mowa tylko o dobrach królewskich w powiecie sandeckim, o innych bowiem dobrach tak duchownych jako i szlacheckich w obrębie starostwa milczy lustracya.
  20. ↑ Lustratio bonorum regalim in districtu sandecensi an. 1765. Act. Castr. T. 189.
  21. ↑ O dobrach koronnych byłej Rzpltej polskiej. Lwów 1870.
  22. ↑ Rzecz o kasztelanach oparta na licznych i najlepszych źródłach, ale niepodobna ich przytaczać w całej rozciągłości. — Niemałą przysługę wyświadczył mi Prof. Dr. Teodor Wierzbowski, zaco składam mu na tem miejscu serdeczne podzięki.
  23. ↑ An. 1536 fer. II. in crast. festi S. Trinit Mgfcus Laurentius Myskowski. castel. sandec., curiam suam in Zwyerzinyecz sitam mgfcae Barbarae de Thanczin, consorti suae ad tempora vitae inscribit. Act. Cracov. Terrestr. lib. 4. f. 557.
  24. ↑ Dzisiejszy Odrzykoń pod Krosnem.
  25. ↑ Act. Castr. Sandecen. T. 5. p. 99, 264, 385; T. 6. p. 525, 577, 735.
  26. ↑ Act. Castr. Sanocen. Inser. T. 45. — Kosiński: Przewod. herald. T. V. str. 652.
  27. ↑ Cracoviae 26. augusti 1608: castellanatus Sandecensis Joachimo Ocieski, capitaneo Olsztynensi, confertur. Metr. reg. vol. 151. fol. 311.
  28. ↑ Fab. Birkowski: Syn koronny... Kazanie na pogrzebie Joachima Ocieskiego, kasztel. sandec. Kraków 1613.
  29. ↑ Lublini fer. III. post dominicam Misericordiae (23. kwietnia) 1613, Janusz książę Ostrogski zapisuje dożywocie żonie swej Teofili Tarłównie, córce Zygmunta Tarły, kasztelana sandeckiego.
  30. ↑ Metr. reg. vol. 177. fol. 129.
  31. ↑ Act. Castr. Sanoc. Rel. T. 155. p. 745. — Fran. Wolski: Inskrypcye siedmią piór herbowych... Kazan. na pogrzebie Fran. Mniszcha, kasztel. sandec. Kraków 1662.
  32. ↑ Die 1. octobr. 1669 castellanatus Sandecensis post electionem gen. Ludovici Niezabitowski ad castellanatum Belsensem gen. Christophoro Michaeli Rupniewski, tribuno Cracoviensi datur. Sigill. vol. 11. fol. 1.
  33. ↑ An. 1671 die 8 martii Cracoviae: castellanatus Sandecensis gen. Nicolao Przerembski, capitaneo Tuszynensi, morte gen. Christophori Michaelis Rupniewski, castellani Sandecensis, vacans confertur. Sigill. vol. 11. fol. 283.
  34. ↑ Varsaviae 20. augusti 1694: castellanatus Sandecensis post obitum Nicolai Przerębski Michaeli Czerny, castellano Osviecimensi, datur. Sigill. vol. 15. fol. 46.
  35. ↑ Die 17. septembr. 1697 castellanatus Sandecensis post fata M. Czerny Francisco Dembiński confertur. Sigill. vol 15. fol. 2. pars II.
  36. ↑ Józ. Drohojowski: Kazan. podczas pogrzebu Stan. Ankwicza, kasztel. sandec. Kraków 1785.
  37. ↑ Senat polski przed pierwszym podziałem kraju składał się z 152 członków: 2 arcybiskupów, 15 biskupów, 38 wojewodów, 83 kasztelanów (34 większych a 49 mniejszych), i 14 ministrów.





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Sygański.
Źródło: „https://pl.wikisource.org/w/index.php?title=Historya_Nowego_Sącza/Tom_I/Appendix&oldid=2343170”