Jedwabnica

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Andrzej Morsztyn
Tytuł	Jedwabnica
Pochodzenie	Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor	Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca	Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd.	1919
Druk	Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała antologia Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[256]

JAN ANDRZEJ MORSZTYN.

JEDWABNICA.

Patrz, Kasiu, jako, gdy ciepła panują,  
Jedwabną przędzę robaczkowie snują,
Jak żyją liściem, jak, gęste osnowy
Puszczając, domek gotują grobowy.
To ja tak właśnie robię bez przestania
I kręcę głową do mroku z zarania;
Liściem się karmię, niepewny nadzieje,
KtórąKtóre twéj wietrzyk niełaski rozwieje;
Z myśli i z żądze nawinąwszy przędzę,
Różne z niej myśli dowcipem swym pędzę,
I w tem dumaniu tak się bardzo topię,
Że trunę sobie kuję i grób kopię;
Potem jak i on, co z pracą zbuduję,
Samże to zgryzę, samże to popsuję.

(Około 1640)^[1].

1.  Jedwabnica. Ze bioruzbioru poezji lirycznych A. Morsztyna p. t. Kanikuła (patrz: wyżej).
    Domek (gotuje) grobowy — kokony (w których przetwarza się poczwarka jedwabnika).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Andrzej Morsztyn.