Jesień 2.

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Koroway-Metelicki
Tytuł	Jesień
Podtytuł	2.
Pochodzenie	Poezye
Wydawca	Księgarnia Polska Br. Rymowicz
Data wyd.	1893
Druk	W. L. Anczyc i S-ka
Miejsce wyd.	Petersburg
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały cykl „Sonety ukraińskie” Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cała część pierwsza Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[74]

Jesień.

---

2.

Skan zawiera grafikę.Zgniewana jesień narzekaniem ludzi,
Raz jeszcze daje pogodniejszy dzionek
I — patrząc słońcem z po za chmur osłonek —
Cieplejszą dłonią świat do życia budzi;

Choć jej łaskami nikt się zbyt nie łudzi,
Choć już odleciał śpiewak pól — skowronek,
Choć mrozów pierwszych bielił się już szronek,
Niepróżno lice uśmiechami trudzi,

Bo ucieszony z fal słonecznych blasku
Na przyźbie^[1] chaty grzeje się dziad stary,
Wnuczęta przy nim bawią się na piasku;

Świergocąc — wróbli ulatują chmary,
A pośmieciuszki^[2] dzwonią im do pary,
I sroczka skrzecze w niedalekim lasku.

1889 r. 29 października.
 Jarowe.

---

1. Przyźba = część chaty zewnętrzna — do siadania.
2. Pośmieciuszka = dzierlatka.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Koroway-Metelicki.