[19] Nisi..... mortuum fuerit. Johannes XII. Dziatki miłe, pisze się nam w świętem piśmie o razmaitych świętych, kakoć są oni wielką mękę cirpieli drzewie byli, niżlić się oni do królewstwa są dostali. O ichże męce wielebych miał wam powiedać, aleć tęto chwilę nieczas jest tegoto wysłowić. A przez to miły [20]Kryst we wczorajsze Ewanjelie mówi rzekąc tako: Qui facit voluntatem patris, iże który człowiek czyni wolą otca mego, tenci przyjdzie do królewstwa niebieskiego. A przezto chcemyli czynić wolą naszego otca niebieskiego, tedy więc na pirwe mamy dzierżeć wiarę krześciańską, a wtóre mamy chować tyto dary, coś (coć) są nam darmo dany, ukazując nam jedną drogę, jąż mamy do królewstwa niebieskiego przyjć. A na pirweć tuta mówi, iże który człowiek chce czynić wolą otca niebieskiego, tenci ma mieć wiarę krześcijańską, a nietelko skutkiem, ale teże i sercem. A przezto wierzyszli w to, iże się Kryst jest z czyste dziewice Maryje narodził, a trzeciegoć dnia jest on zmartwychwstał, a to, coć jest on przykazał był słowy, aby to skutkiem napełnił.
A wtóreć jego dary mamy chować, ale iżci jest ich bardzo wiele, a przezto trudnoć jest je nam osobno wysłowić. Aleć ja wam o jednem darze powiem, coć jest nam dan, a toć jest święty krzest, a tencito dar jest każdemu człowiekowi dan, tako dobrze głuchemu jako i niememu. A przeztoć każdy (kałżdy, a ścieśnione, niby kóżdy) krześcijan więceć jest on udarowan, niźli który król pogański.
Ale kako my tento boży dar chowamy, gdyż się śmiertnego grzecha dopuszczamy? A przezto patrzmy tego dobrze, abychom tego bożego daru niestracili. Ale się ja po grzechu tego barzo boję, iżeśmy już tento dar wszytcy stracili, a to wyjąwszy dziatki młode. Alićby niektóry człowiek między nami mógł tako rzec: A przezto gdyż jeśm ja tento dar [21]stracił, tedyć ja niechcę czynić wole boże. A zaprawdę niemasz ty tego uczynić, tego dla, iże któryć człowiek tyto dary jest stracił, szukajże ich miłościwie a sercem skruszonym i k’temu nabożnym, a tako więc ty je najdziesz przez świętą spowiedź, a teże przez dostojną pokutę.
Teżci nas tuta dale naucza, abychom nasz żywot czysto i teże w świętości chowali.
Alećby niektóry człowiek miedzy nami tako rzekł: iże jać dzie niemogę być święt. A toć zaprawdę jest słowo szalone! A toć ja tobie powiedam, iże któryć człowiek chce do Boga przyjć, tenci ma być święty, ale nie grzeszny ani teże klęty. A przezto gdyż my wszytcy chcemy do Boga przyjć, wiarujmy się grzecha tako, jako bosy węża, a strojmy skutki dobre, jakobychom przez nie naszym duszam otrzymali zbawienie a królewstwo niebieskie. A przeztoć święty Wawrzyniec, chcąc do królewstwa niebieskiego przyjć, tyto dary jest on twardo był chował, a przeztoć się jest on do królewstwa niebieskiego był dostał. A przezto, miłe dziatki, chcemyli tamoż przyjć, tego my sami sobą niemożemy dostatczyć, a to przez daru Ducha Świętego a teże przez pomocy Maryje.
Artykuł w Wikipedii
Kazania polskie spisał prawdopodobnie Łukasz z Wielkiego Koźmina, bakałarz uniwersytetu praskiego, magister, profesor i rektor Akademii Krakowskiej.
