[21] Novum thema. Barth. Luc. XXII. Dziatki miłe! Nasz Kryst miły jest on swe święte Apostoły temuto nauczał był, kakoćby oni na temto świecie miedzy Krześcijanami bydlić mieli. A przeztoć on rzekł jest był k’nim [22]rzekąc tako: Estote prudentes, bądźcie dzie tako mądrzy, jakoć są wężewie mądrzy, iżci na pirwsze wąż tęto mądrość ma, iże gdyż ji chcą zabić, tedyć więc on krzycze i żonie swą głowę, a o ciałoć on nic niedba. A takieżci święci Apostoli sąć oni to byli czynili. Aleć nawięce święty Bartłomiej jest on to był czynił, iżeć on swe głowy, toć jest miłego Krysta, jest był żonował. Wtóreć przyrodzenie jest to wążewe, iże gdyć się on chce odmłodzić, tedyć więc on je gorżkie korzenie, a potem więc on wlezie w dziurę ciasną. A tako więc on tamo z siebie starą skórę żenie. A takież my zdrućmy z siebie starą skórę, toć jest stare grzechy, a jedzmy teże gorżkie korzenie, toć jest, iżbychom na temto świecie niektórą mękę prze miłego Krysta cirpieli na naszem ciele. A toć święty Bartłomiej jest on to był uczynił, iżci on skórę z swego ciała prze miłego Krysta dał jest był obłupić, iże pisze się nam o tem tako, iże gdyż jest on króla teto ziemie Indje jest był okrzcił i na wiarę krześcijańską jest ji on był nawrócił, tedy więc biskupowie teto iste ziemie są się byli zjachali, a świętego Bartłomieja są oni byli jęli, a do brata tego istego króla są go oni byli przywiedli. Tedy więc tento isty król jest się był nań rozgniewał tego dla, iżeć bóg jego, coś mu jest było to imię Astaroth dano, jest on z wysokości na ziemię spadł był, a w proch jest się on był obrócił. A tako więc on król silnym gniewem jest na sobie swe odzienie rzazał był, a świętego Bartłomieja kazał jest był na [23]prągę zawiesić a miotłami ji bić i z jego ji skóry żywo obłupić. A gdyż więc oni są mu to byli uczynili, tedy więc po tem oni są ji byli ścięli. A przeztoć on skórę z swego ciała jest był zdrucił, iżbyć on koronę królewstwa niebieskiego był zasłużył. A przezto gdyżci który człowiek z swym nieprzyjacielem chce się walczyć, tedyć więc on z siebie dłudzie odzienie zdruci, tego dla, iżbyć mu ono nie wadziło. A takieżci święci sąć to oni byli uczynili, gdyż się oni z swymi nieprzyjacioły bić mieli, iże nietelkoć oni swe odzienie są byli z siebie zdrucili, ale i skórę z swego ciała sąć ją oni prze miłego Krysta byli dali. A takież my mamy uczynić, gdyż się z naszym nieprzyjacielem, toć jest ze złym duchem, chcemy walczyć, tedy więc mamy z siebie odzienie zdrucić, toć jest grzechy. A takieżci święty Bartłomiej jest on to był uczynił, iżci on na pirwne bogatstwo jest był od siebie odrzucił, abyć go zły duch przez nie w jego duszy niebył ułowił, boć on jest był barzo bogaty, iżci on jest książęcego rodu był; ale wy ji Bartodziejem nazywacie, a w tem wy barzo miłego Krysta gniewacie. Wtóreć przez to święty Bartłomiej jest był skórę z swego ciała zdrucił, iżbyć on spokojem leżał był, iże jako to sami dobrze wiecie, iże który człowiek nieczyste odzienie ma, tenci spokojem przed robaki w niem nieodpoczywa. A takieżci święty Bartłomiej jest on to był uczynił, chcąc z miłym Krystem na wieki odpoczywać, jest on był z siebie swą skórę zdrucił, iżci zaprawdę nasze ciało jest nieczyste odzienie, cości ono nas [24]barzo często je, mnogdy naszego ciała nieczystotą, a teże mnogdy złą myślą. A przeztoćby dobrze to było, iźbychom my to odzienie, toć jest nasze grzechy, z siebie zdrucili, iżbychom my w nich niezamarli. Trzecieć przez to święty Bartłomiej jest był skórę z swego ciała zdrucił, iżbyć się on Bożym rycerzem ukazał był, iżci rycerze tento obyczaj mają, gdyści je paszą, tedyć więc oni swe stare odzienie swym sługam dają. A takieżci święty Bartłomiej jest był uczynił, iżci on skórę z swego ciała jest był zdrucił, iżby się on z miłym Krystem w królewstwie niebieskiem na wieki weselił. Więc trzecieć przyrodzenie wąż to ma, iże gdyści ji żegnają, więcci on jedno ucho ogonem zasłoni, a drudzieć on ku ziemi skłoni, tego dla, abyć on niesłyszał żegnania. A coć jest ogon, jedno pamięć śmierci? A zaprawdęćby tento człowiek mało zgrzeszył, iże gdyżciby się on na to rozmyślił, iżbyć on w krótkie chwili umrzeć musił. Więc prze wtóre ucho, cości je wąż w ziemię skłoni, masz się grzeszny człowiecze na to rozpamiętać, iże jeś ty z ziemie stworzon, a gdyż więc ty umrzesz, tedy się więc ty zasię w ziemię obrócisz. A przeztoć Kryst niechciał jest był człowieka stworzyć z powietrza, tego dla, abyć on niebył pyszny, teżci go on niechciał z ognia stworzyć, abyć on niebył gniewliwy, ani z wody, iżbyć on niebył nieczysty. Aleć jest ji on z ziemie był stworzył, przezto, iżbyć on był skromny, iżci ziemia naprzeciw wodzie jest sucha, a naprzeciw powietrzu jest ona mocna, a teże naprzeciw ogniewi [25]
jest ona zimna. A tyć wszytki członki miał jest był w sobie święty Bartłomiej, dzierżąc naukę święte Ewanjelie. A przezto my grzeszni, chcemli do królewstwa niebieskiego przyjć, strojmy tyto dobre skutki, cości jest je był święty Bartłomiej na temto świecie stroił. Ale iż my sami sobą tego dostatczyć niemożemy, a to przez daru Ducha Świętego, a teże przez pomocy Maryje, a przezto dzisia ucieczmy się k’nie zawitając ją tąto modlitwą, jakoć jest ją był zawitał z królewstwa niebieskiego Gabriel anjoł, rzekąc tako: Zdrowa Maryja, miłościś etc.
Artykuł w Wikipedii
Kazania polskie spisał prawdopodobnie Łukasz z Wielkiego Koźmina, bakałarz uniwersytetu praskiego, magister, profesor i rektor Akademii Krakowskiej.
