Kto dobrze broi, śmierci się nie boi

<<< Dane tekstu >>>
Autor Ezop
Tytuł Kto dobrze broi, śmierci się nie boi
Pochodzenie Biernata z Lublina Ezop
Redaktor Ignacy Chrzanowski
Wydawca Akademia Umiejętności
Data wyd. 1910
Druk Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd. Kraków
Tłumacz Biernat z Lublina
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 

Cały zbiór

Indeks stron

140. Kto dobrze broi, śmierci się nie boi.

Łabęć to ma z przyrodzenia,
Iż, gdy pozna czas zemrzenia,
Nigdy zasmucon nie bywa,
Ale słodko barzo śpiewa.

Bocian, słysząc to wesele,        5
Dziwił mu się barze wiele,
A iż przyczynę wiedzieć chciał,
Tak łabęcia o to pytał:
„Czemu to, miły łabęciu,
„Groźnej[1] wszelkiemu źwierzęciu        10
„Śmierci się ty sam radujesz
„I co w niej nalepszego czujesz“?
Rzekł mu łabęć: „Ktoby chciał znać,
„Nie ma przecz z świata żałować,
„Który pełen wszelkiej złości,       15
„Szkód, wrzodów, nieprześpieczności;
„W którym tu, jako w ciemnicy,
„Iż posnęli niemal wszyscy,
„Iże światłości nie widzą,
„Przemiany sie bardzo wstydzą,        20
„Anoć po tym przemienieniu,
„Przychodzą k dobremu mieniu
„Wszyscy mężowie cnotliwi,
„Którzy byli sprawiedliwi.
„Abowiem w drugim żywocie        25
„Nie nie wiedzą o kłopocie,
„Pożywając dnia wiecznego
„Bez zatroskania żadnego,
„A przetoż, gdy to wspominam,
„A sumnienia złego nie mam,        30
„Sprawnie sie mogę weselić,
„Iż mam wszytkiej nędze pozbyć“.
Aczci śmierć groźna wszelkiemu,

Nawięcej człowieku złemu,
Dobrzy, iż nadzieję mają,        35
O ten żywot mało dbają.





  1. W pierwodruku: groźniej (in morte, quam caetera animalia adeo exhorraet).




Abstemius 13 De cygno, in morte canente, reprehenso a ciconia. — FE (112) O łabędziu umierającym. — Błażewski 86 Co Bóg obiecał, nikogo nie minie. Łabęć i bocian.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.