Kucharka litewska (1913)/Głowizna wieprza lub dzika

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Wincenta Zawadzka
Tytuł	Kucharka litewska
Wydawca	Księgarnia Józefa Zawadzkiego
Data wyd.	1913
Druk	Drukarnia Józefa Zawadzkiego
Miejsce wyd.	Wilno
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

19. Głowizna wieprza lub dzika.

Proporcja: 1 głowa wieprza, ocet z korzeniami, 1 szczypta saletry, soli, ¼—⅓ f. słoniny, farsz z wątróbki cielęcej według Nr 7, korniszonów ze 3 łyżki, 4—5 jaj, ½ szkl. octu, 2 march., 2 cebule, 1 pietr., 1 seler, 1 por, 10—15 ziarn pieprzu angielskiego.

Oczyścić głowę, odjąć dolną szczękę, wybrać kości i zalać na kilka dni octem, przegotowanym z korzeniami i szczyptą saletry. Wyłożyć grubo serwetę w plastry pokrajaną słoniną, wytrzeć na sucho głowę i położyć ją stroną skóry na słoninę. Zrobić trochę farszu z wątróbki wieprzowej lub cielęcej (wyżej wskazanym sposobem w indyku na zimno), ułożyć wewnątrz głowy rząd tego farszu, trochę korniszonów, w kostki krajanej słoniny, jaja na twardo ugotowane i pokrajane na duże cząstki, potem znowu farszu, aż się głowa wypełni. Oszyć mocno serwetą i gotować w kociołku z włoszczyzną, solą, pieprzem w całku, trochą octu i kośćmi wyjętemi z głowizny przez kilka godzin. Po wyjęciu z wody ostudzić i wtenczas odjąć serwetę. Ubrać galaretą, wygotowaną ze smaku, w którym się gotowała głowizna.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Wincenta Zawadzka.