Złote trzewiczki na nóżkę w sam raz
Wzuj prędzej, królewno, bo wielki już czas!
W lusterku się przejrzyj, rozpogódź twarz,
Że takie śliczniutkie służebne masz!
A wkoło gra ranek tysiącem brzmień, Wiosenny, cudowny zakwitnął dzień! Wre życie tak bujnie, tchnie zewsząd czar, Motylów szelesty i ptaków gwar.
Królewna z krzesełka frunęła, jak ptak,
W czerwonej sukience, jak pyszny mak,
Korona, trzewiczki od złota skrzą,
A włosy, jak płaszczem, okryły ją.
