M. Arcta Słownik Staropolski/Trafić

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	T – wykaz haseł T – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[664]

 Trafić, trefić, niedok. trefować, 1) T. gadkę, sen = rozwiązać, odgadnąć; 2) znaleźć; 3) T. co, w co = potrafić, zdołać co, dokazać czego; 4) trefić (T. włosy); T. kogo = spotkać. T. się, T. się na kogo = być podobnym do niego, wdać się w niego; 2) okazać się odpowiednim, dopasować się (trafiły się trzewiki na nogę); 3) wypaść, przypaść, mieć miejsce (koronacja trafiła się 24 stycznia; najpierwsze suche dni trafiają się w pierwszym tygodniu postu); 4) przybyć, zjawić się, napatoczyć się, nadarzyć się (trafił się w jego dom gość; trafił się Saul do Samuela); 5) T. się z kim = zejść się, spotkać się.

[665]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.