X, głoska alfabetu greckiego, przyjęta przez alfabet łaciński, za jego pośrednictwem dostała śię do polskiego, dawniej często u nas używana, w imionach własnych zwłaszcza, np. Xawery, Xantypa, Xerxes, Xenofont, Alexander, i w pospolitych przyswojonych z łaciny i z greckiego, np. exemplarz, examen, a także w skróceniach, np. x. = ksiądz a. książę, a. księstwo (W. X. L. = Wielkie Księstwo Litewskie), a. książęcy (W. X. Mość = Wasza Książęca Mość) i
x.x. = księża, książęta, księstwo. Dziś głoska ta wyszła zupełnie z użycia i zastępujemy ją głoskami
ks. lub
gz.; piszemy więc: Ksantypa, Kserkses, Ksenofont, Aleksander, egzemplarz, egzamin,
ks. = książę, ksiądz, księstwo itp., jest też używana w matematyce jako znak, lub na oznaczenie niewiadomej.
Strona w Wikisłowniku
