Palić, rozniecać ogień, ogrzewać nim; opalać, ogrzewać za pomocą palenia (
p. w piecu);
p. coś dla oświetlenia (
p. lampę, i świecę); niszczyć ogniem, zmieniając w węgiel, popiół i gazy lotne, pustoszyć ogniem (
p. wsie i miasta podczas wojny);
p. ofiary = spalać je na stosie dla ofiarowania ich Bogu;
p. fajkę, papierosy =
p. tytuń w nich; wyrabiać co za pomocą palenia, ognia, pędzić (
p. smołę, cegłę, wapno, gips, kawę); dopiekać, gryźć, piec (słońce
p-i, pieprz
p-i w gardle); twarz mię
p-i = piecze; męczyć za pomocą ognia, przypiekać (
p. złoczyńcę, męczennika); zapalać, zagrzewać, wzbudzać namiętność do do czego; strzelać z broni palnej; wydawać hałas, podobny do wystrzałów (
p. z bata); uderzać (
p. w pysk);
p. komplementy, dusery = mówić je;
p. koperczaki = zalecać ś. kobiecie, pochlebiać jej, umizgać ś.; biec a. jechać szybko;
p. ś., gorzeć, płonąć; dom
p-li ś. = jest objęty pożarem;
p-i ś.! = pożar! gore!; lampa, świeca
p-i ś. = płonie; robota
p-i mu ś. w ręku = idzie bardzo szybko; wszystko na nim ś.
p-i = drze prędko; nie
p-i ś.! = nic pilnego; ziemia
p-i mu ś. pod nogami = jest niespokojny, zdenerwowany;
p. mosty za sobą = uniemożliwiać sobie cofnięcie ś. od czego;
przen.,
p. ś. do czego = mieć do czego wielką ochotę, pożądać czego namiętnie; klacz
p-i ś. = uczuwa popęd płciowy.
Strona w Wikisłowniku
