M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Porywać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Porywać, dok. Porwać; chwytać dla zabrania, dla uniesienia z sobą, dla uprowadzenia, dla uwiedzenia, chwytać gwałtownie, łapać, ukradłszy unosić; przen., zachwycać, unosić, pociągać, oczarowywać, olśniewać, wprowadzać w stan podniecenia, wzruszać; chwytać, ujmować, łapać za co: p. za łeb, za kołnierz; przen., napadać, nawiedzać, obejmować, opanowywać, ogarniać: p-a mnie gniew, pasja, śmiech, gorączka, bóle; zacząć pojmować, przyswajać sobie; p. ś., zrywać ś., wstawać szybko, gwałtownie; chwytać ś., jąć ś. czego, targać ś., rzucać ś. na kogo: p. ś. do broni, do pałasza, p. ś. z kijem na kogo; podejmować ś. czego zuchwale, zamierzać ś., rzucać się do czego, zrywać ś.: p. ś. z motyką na słońce = chcieć wykonać rzecz niemożliwą; rzucać ś. na siebie nawzajem, łapać jeden drugiego: porwali ś. za łby, za czuby; chwytać ś., ujmowali ś. za co; p. ś. za głowę.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.