M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Szkło

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Szkło, mieszanina różnych roztopionych krzemianów, najczęściej krzemionki z różnemi tlenkami metalów, przezroczysta, twarda, nierozpuszczalna w wodzie, daje ś. krajać tylko djamentem; różne gatunki s-a = s. zielone zwyczajne, s. lagrowe, lustrzane, s. kolorowe, matowe i t. p.; s. butelkowe = wyrobione z krzemionki, tlenku sodu i tlenku wapnia; s. czeskie = z krzemionki i tlenku potasu i wapnia; kawał szkła, szyba szklana: zbić, wstawić s.; rzecz, zrobiona ze s-a: s. do lampy = cylinder szklany; wypukły a. wklęsły kawałek szkła w jakimś przyrządzie optycznym, soczewka: s. w lunecie, w teleskopie, w mikroskopie i t. p.; s. powiększające, s. palące = soczewka; zbior., wyroby ze szkła, naczynia szklane, serwis szklany, szklanki, kieliszki, karafki i t. p.; obraz za s-em, szafa za s-em = zaszklone; idzie, jak po s-le = gładko; równy, jak s. = zupełnie gładki; patrzeć przez różowe s-a = optymistycznie; nosić s-a, używać s-ieł = okularów, binokli.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.