M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wykrzyknik

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Arct
Tytuł	M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1916
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	W – wykaz haseł W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[377]

 Wykrzyknik, w gram., część mowy nieodmienna, wyrażająca jakieś uczucie (np. ach!, och!, oj-oj!), a. naśladująca jakiś dźwięk natury (np. bęc!, brzdęk!, dyń-dyń-dyń!), a. wreszcie oznaczająca zachętę, rozkaz, zakaz i t. p. (np. nuże!, hola!, sza!, no-no!); znak pisarski, oznaczający, że umieszczony przed nim wyraz a. zdanie należy wymówić głosem podniesionym, jako objaw wzruszenia, podniecenia, uczucia itp., znak wykrzyknienia (!).

[378]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.