Wyprowadzać,
dok. Wyprowadzić; prowadzić kogo, co, poza obręb czego, wywodzić;
w. co z czego = tworzyć, kształtować, formować; prowadząc od pewnego punktu, kreślić, wznosić, budować, kopać i t. p.; przenosić czyjeś ruchomości, przeprowadzać kogo z jego miejsca zamieszkania na inne;
przen., wywodzić, wnioskować, wyciągać, jako wniosek;
w. umarłego = asystować przy eksportacji;
w. skąd jakie zjawisko, np. jaki wyraz, obyczaj, urządzenie i t. p. = szukać w czym początku czego;
w. swój ród od kogo = uważać go za swego protoplastę, być jego potomkiem;
w. kogo z błędu, niepewności, z bojaźni = czynić, że przestanie błądzić, wahać ś., obawiać ś.: w kogo z cierpliwości = zniecierpliwiać go;
w. kogo w pole = oszukiwać go;
w. kogo z rozumu, z głowy = sprawiać, że straci głowę, odurzać, zawracać głowę, obierać z rozumu,
w. na widok, na jaw, na świat = czynić jawnym, znanym, wydobywać z ukrycia;
w. kogo na ludzi = przyczyniać ś. do jego karjery, dawać mu fach w rękę;
w. co z niczego = stwarzać; o ptakach:
w. młode = wysiadywać, wylęgać;
w. plamę = wywabiać; o wyżle:
w. zwierzynę = wystawiać, dawać znak myśliwemu, żeby ś. zbliżył;
w. ś., być wyprowadzanym; zmieniać miejsce zamieszkania, przeprowadzać ś., wynosić ś. skąd.
Strona w Wikisłowniku
