M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wyrzucać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Wyrzucać, dok. Wyrzucić; rzucając usuwać co poza obręb czego, rzucać ze środka na zewnątrz czego, ciskać co w pewnym kierunku siłą mięśni a. jakiej machiny: w. dzidę, strzałę, kulę, pocisk; w. kogo, wypędzać, wyganiać, wypychać, rugować; w. co z czego, usuwać, odrzucać, wyłączać, jako rzecz niepotrzebną, wymazywać, wykreślać; w. co z siebie = wydawać na zewnątrz; w. co z siebie = wypowiadać, co ś. ma na myśli a. w sercu, dawać folgę myślom a. uczuciom w słowach; w. co komu, wymawiać mu w oczy, jako zły uczynek, oskarżać kogo wręcz o jakie winy, strofować, upominać kogo; w. co w górę = podrzucać; w, co z żołądka = zwracać, womitować; w. płód = ronić; w. koziołki = podskakiwać; w. nogami = wierzgać; w. rogami, głową = wstrząsać; o krostach, wysypce: zjawiać ś. na powierzchni skóry; w. ś., być wyrzucanym.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.