Wysadzać,
dok. Wysadzić; pomagać komuś wysiąść, ułatwiać wyjście z miejsca, gdzie ś. siedziało:
w. z powozu, z bryczki, z okrętu na ląd; wydobywać, wyjmować ze środka, wyprowadzać, wypuszczać, pozwalać wyjść, wypłynąć, wyciec; wypierać, wyganiać, wyrzucać, wypędzać, wytrącać; usuwać gwałtem z zajmowanego miejsca, stanowiska:
w. z siodła = zrzucać z konia;
przen., pozbawiać stanowiska kogo, psuć komuś karjerę, wykolejać go;
w. drzwi = wyłamywać;
w. komu oko = wybijać;
w. prochem, miną w powietrze = wyrzucać w górę;
w. sąd, komisję, komitet i t. p. = powoływać do życia, wyznaczać, wybierać do spełnienia jakiej funkcji; wydawać z siebie co, rodzić, tworzyć;
w. co naprzód = wysuwać;
w. kogo na co, narażać, wystawiać;
w. kogo na urząd = wynosić;
w. kogo na głupca = wyprowadzać w pole, ośmieszać;
w. w czym, pokrywać czym powierzchnię czego, umieszczać, wprawiać, wsadzać co na powierzchni czego dla ozdoby a. użytku; obsadzać z obu stron rzędem:
w. drogę drzewami; wypotrzebowywać, zużywać wszystko na sadzenie; sadzić wszystko, co było do zasadzenia; oko mu
w-iło = oko wyszło na wierzch przez wypchnięcie, wrzód i t. p.;
w. dziecko = usadzać je, aby oddało mocz a. kał;
w. ś., być wysadzanym; wydobywać ś. naprzód, w górę, pokonywając, łamiąc, rozsadzając zapory; wysuwać ś. naprzód, uprzedzając, wymijając innych, pośpiesznie udawać ś. dokąd;
przen., wynosić ś., usiłować górować nad innemi; zdobywać ś. na coś wystawnego, chcieć olśnić innych wspaniałością, bogactwem, zbytkiem, hojnością i t. p.
Strona w Wikisłowniku
