Melancholja (Napierski)

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Stefan Napierski
Tytuł	Melancholja
Pochodzenie	zbiór Poemat
Wydawca	nakładem autora
Data wyd.	1924
Druk	Księgarnia „Ogniwo”; Drukarnia L. Bogusławskiego
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

MELANCHOLJA

Boję się mej bezsennie otwartej szafy,
Tam żyją różne, różnobarwne krawaty!!

Rozbieram się i ubieram,
Dni do twarzy starej dobieram.

Ani nie milczeć, ani nie mówić.
(Nie można się porozumieć).

Bezmyślnie i długo patrzeć w okno,
Gdzie bolesną szarugą dachy mokną.

Czytać przy świecy Goethego,
Starego, niepotrzebnego.

Mruga długa, ruda szaruga,
Szlocha słota, maruda, szarota.

Nicością ślepia nabiegły,
O, Panie, zamień w ptaki cegły.

Czy to grudzień chucha, czy to dmucha las?
Krew się nudzi i trudzi. O, Panie, wybaw nas.

Niechaj dymem z czarnych dachów wionie febra.
Spal nam dłonie, nam nie trzeba Twego nieba z srebra.

W lodowców ognisty ziąb,
Strąć nas, wyrwawszy ku górze,
W piekło — zstąpienia głąb —
Janie-Arturze!!

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Stefan Marek Eiger.