Mignon
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Mignon |
| Pochodzenie | Poezye Goethego |
| Wydawca | Redakcja „Przeglądu Polskiego“ |
| Data wyd. | 1879 |
| Druk | Drukarnia „Czasu“ |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Hugo Zathey |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
MIGNON
(Z „WILHELMA MEISTRA“).
Nie każ mi mówić, pozwól bym milczała:
Powinność każe stłumić w piersi głos;
Jabym Ci całe serce okazała,
Ale mi tego nie dozwala los.
Noc, co ponurą ciemność rozpościera,
Ustąpić musi, gdy zabłyśnie słońce;
I twarda skała łono swe rozdziera,
By wskazać źródła skrycie w niéj bijące.
Każdy, gdy żałość serce mu przenika,
W ramiona bratnie ze skargą się chroni;
Ale przysięga usta mi zamyka,
Tę tajemnicę jeden Bóg odsłoni.
