Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye/Pieśń IX. Iż próżne człowiecze staranie bez Bożej pomocy

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Mikołaj Sęp Szarzyński
Tytuł	Pieśń IX
Podtytuł	Iż próżne człowiecze staranie bez Bożej pomocy
Pochodzenie	Mikołaja Sępa Szarzyńskiego Poezye
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1903
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego pod zarządem J. Filipowskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Źródło	skany na Commons
Inne	Cały tekst Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[36]

XXII.

PIEŚŃ IX.

Iż próżne człowiecze staranie bez Bożej pomocy.

Mając umysł stateczny czynić, co należy,
Niech moja łódź, gdzie pędzi wola Boża, bieży
I przy brzegu, który mi Bóg naznaczył, stanie,
Jeśli nie jest bezportne ludzkie żeglowanie.

Co na świecie, chyba błąd? kłopoty? marności?
Imię tylko pokoju snadź i szczęśliwości,
Którą widzi, a nie zna duch, chciwy lepszego,
Będąc jakmiarz^[1] związany od sługi swojego.

Sława smaczna, rozkoszy, władza, siła złota,
Drugdy twa, Zeno twardy, słowem stalna cnota,
Wątłe tamy na powódź zaćmionej bogini.
Lecz ta niech zwyczaj zmieni, śmierć folgi nie czyni.

Więc co tam spokojnego, gdzie burza ustawna?
Przeto woli mej rada (rządzić sie nie sprawna)
Chętne żagle rozwiła ku twej, Panie, chwale;
Ty mię wieź, ty styruj sam: tak skończę bieg w cale.

Przypisy

1.  jakmiarz — nieledwie, prawie, bezmała (opracowane na podstawie Słowniczka).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Mikołaj Sęp Szarzyński.