Nazwy ulic w Poznaniu/Ul. Gwarna
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Nazwy ulic w Poznaniu |
| Podtytuł | z planem Wielkiego Poznania |
| Wydawca | Magistrat stołecznego miasta Poznania |
| Data wyd. | 1926 |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Uwagi | Informacje zawarte na tej stronie dotyczą stanu do 1926 roku. Współcześnie jednostka terenowa o nazwie „Ul. Gwarna“ może mieć inną nazwę, inny przebieg, znajdować się w innej lokalizacji, lub jest zlikwidowana.
|
| Indeks stron | |
73. Ul. Gwarna. (Nowe Miasto, centrum. Od ul. Fredry do św. Marcina). Ulica powstała około połowy 19. wieku. Stanowiła pierwotnie część ulicy Młyńskiej, sięgającej od św. Marcina do ul. Solnej. W r. 1885 część południową, od św. Marcina do pl. Nowomiejskiego, nazwano „Górną ulicą Młyńską”, część północną zaś „ul. Dolną Młyńską”. Gdy odzywały się głosy przeciw tej nazwie i „górną Młyńską” adjacenci i policja chcieli nazwać ulicą Wiktorji, burmistrz Herse — opierający się stale nazwom niemiecko-patrjotycznym — pozostawił dla południowej części dawną nazwę „ul. Młyńskiej”. Dopiero w r. 1891 przezwano ją na „ul. Wiktorji”, na cześć żony cesarza Fryderyka, która odwiedziła w r. 1888 Poznań w czasie powodzi. W mowie potocznej długo jeszcze utrzymała się nazwa „ul. Młyńskiej” tak powszechnie, że w r. 1905 Magistrat próbował nazwę tę przywrócić (istniała bowiem równocześnie „ul. ces. Wiktorji” na Jeżycach). Z powodu sprzeciwu prezydjum policji zmiania nie doszła do skutku.
Ulicę tę podzieliła w marcu 1920 Rada Miejska na „ul. Gwarną” i „ul. Seweryna Mielżyńskiego”, Magistrat uchwalił całą ulicę nazwać „ul. Sew. Mielżyńskiego”. Prezydjum policji ogłosiło według uchwały Rady, zniosło jednak na interwencję Magistratu 5. 10. 1920 nazwę „ul. Gwarnej”. Później Magistrat przyjął uchwałę Rady, dzięki czemu od początku r. 1921 „ul. Gwarna” sięga od ul. Fredry do św. Marcina, a jej przedłużenie zwie się „ul. Sew. Mielżyńskiego”. Nazwa uzasadnia się wielkim ruchem na tej ulicy.
