O Narbucie
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | O Narbucie |
| Pochodzenie | Śpiewnik historyczny |
| Wydawca | Gebethner i Wolff |
| Data wyd. | 1919 |
| Druk | W. L. Anczyc i S-ka |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
O NARBUCIE.
(zginął 13 maja 1863).
(zginął 13 maja 1863).
Na tej Litwie, na tej Żmudzi,
Nie brakło tam tęgich ludzi.
Ludwik Narbut Moskwę smaga,
Ksiądz Mackiewicz mu pomaga!
A nad Litwy leśnym krajem
Zajaśniała wiosna majem,
W borach, w kniejach pieśni lecą,
Obozowe ognie świecą.
Wstaje ziemia Gedymina,
Bije serce u Litwina,
Ludwik Narbut Moskwę smaga
Ksiądz Mackiewicz mu pomaga.
Ciągnie burza nad Dubicze,
Bierze Litwin psy na smycze —
Niech i one szarpią wroga,
Ojczystego broniąc proga!
Ciągnie burza nad Dubicze
I kozackie ciągną sicze...
Ludwik Narbut Moskwę smaga,
Ksiądz Mackiewicz mu pomaga.
Nad Dubicze ciągnie burza,
Słońce we krwi się tam nurza...
Zginął Narbut w srogiej bitwie,
Lecz duch jego żyje w Litwie!
