<<< Dane tekstu >>>
Autor Jan Kochanowski
Tytuł O niewoli
Pochodzenie Klejnoty poezji staropolskiej
Redaktor Gustaw Bolesław Baumfeld
Wydawca Towarzystwo Wydawnicze w Warszawie
Data wyd. 1919
Druk Drukarnia Naukowa
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Cała antologia
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
JAN KOCHANOWSKI.
PSALM CXXXVII.
O NIEWOLI.

Siedząc po niskich brzegach Babilońskiej wody,
A na piękne Sijońskie wspominając grody,
Co nam inszego czynić, jedno płakać smutnie,
Powieszawszy po wierzbach niepotrzebne lutnie?

Lecz poganin niebaczny, w tej naszej żałobie
Przedsię piosnkę Sijońską każe śpiewać sobie.
Przebóg! jako to ma być, aby pieśni Pańskich
Głos kiedy miał być słyszan w krainach pogańskich!

Jeślibych cię zapomniał, o kraino święta,
Niech moja swej nauki ręka zapamięta!
Niechaj mi język uschnie, kiedy cię przepomnię,
Kiedy cię na początku weselu nie wspomnię!

Pomni, wszechmocny Panie, co nam urządzali
Edomczycy, jako w nasz ciężki dzień wołali:
Zagubcie ten zły naród, ogniem miasto spalcie,
A ich mury do gruntu samego rozwalcie.

Ale i ty, Babilon, strzeż dobrze swej głowy!
Bo już wisi upadek nad tobą gotowy,
Szczęśliwy, któryć za nas odmierzy twe winy,
A o skałę roztrąci twe nieszczęsne syny!

(1579)[1].






  1. O niewoli. Psalm 137.
    Niech moja swej nauki ręka zapamięta — niech zapomni sztuki grania (na lutni).





Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.