O ośle i wilku
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | O ośle i wilku |
| Rozdział | Bajka o ośle (koniu) i wilku |
| Pochodzenie | Biernata z Lublina Ezop |
| Redaktor | Ignacy Chrzanowski |
| Data wyd. | 1910 |
| Druk | Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Tłumacz | Łukasz Sokołowski[1] |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  |
| Indeks stron | |
|
6. O ośle i wilku.
Osieł, udręczony cierniem, który mu był wlazł w nogę, i prawie już dla bólu, który mn zadawał, do ostatniego przyprowadzony kresu zszedłszy się trefunkiem z wilkiem rzekł mu: „Kuchany przyjacielu! widzę, że ból, który ponoszę, przyprawi mię o śmierć, po której krucy będą mię żreć, jako ścierwo: jeżeli mi
cokolwiek dobrze życzysz, wyciągnij mi łaskawie ten
cierń, ażebym nie czuł tyle boleści, gdy mi będziesz
odbierał życie“. Wilk, chcąc pokazać się ludzkim i uczynnym:, dokazał tego, że zębami swymi wyciągnął cierń, tyle zadający bólu nędznemu osłowi; który natychmiast, uwalniając się od śmierci, uderzył go tak dobrze kowanemi swojemi nogami pomiędzy łeb, czoło i nos, że mu wszystkie wybił zęby; potym ze wszystkiej mocy począł uciekać. Tu wilk mówił sam w sobie: „Zasłużyłem słusznie na tę awanturę, ponieważ, przyzwyczaiwszy się być rzeźnikiem większej części bestyi, chciałem być teraz ich cyrulikiem“. Nic nie poczynaj, do czego nie są ci Ezop w wesołym humorze.
|
- ↑ 1,0 1,1
Autorzy oraz tłumacz dodani przez zespół Wikiźródeł zgodnie ze źródłami (1) Barbara Kubicka-Czekaj O rybach, rakach i podstępnych ptakach Prace Naukowe. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury nr 3, rok 1990 str. 73, (2) Sokołowski Łukasz od św. Tomasza w Polskim Słowniku Biograficznym, (3) Bibliografia Estreichera tom IX str. 383 oraz (4) Bibliografia Estreichera tom XXIX str. 7
